Rumno było dużą wsią, która w czasie II wojny światowej liczyła ponad 2 500 mieszkańców, Polacy stanowili ok. 30% ludności.

W nocy 2/3 czerwca 1944 r. członkowie Ukraińskiej Powstańczej Armii dokonali napadu na polskie zagrody. Zginęło wtedy 28 osób. Następnego dnia po napadzie odnalezione zwłoki pochowano w pośpiechu na cmentarzu w Rumnie w zbiorowej mogile w obecności ks. proboszcza Bolesława Bydonia. Po pogrzebie Polacy opuścili wieś i schronili się w Chłopach, gdzie istniała polska samoobrona.

17.09.1944 r., w 50-tą rocznicę mordu na Polakach, po uzyskaniu wszystkich koniecznych zezwoleń, byli mieszkańcy Rumna z ks. Tadeuszem Paterem na czele, odsłonili pamiątkowy krzyż na mogile Polaków pomordowanych w 1944 r. To nowe upamiętnienie poświęcono 40 osobom – ofiarom zamordowanym podczas wspomnianego napadu oraz tym, którzy zginęli w terminie późniejszym (do końca października 1944 r.). Na ramionach krzyża umieszczono napis: „Do końca nas umiłował” oraz liczbę 40. U podnóża krzyża znajduje się tablica z napisem w języku polskim i ukraińskim: „Pamięci Polaków, mieszkańców Rumna, którzy zginęli ofiarną śmiercią latem 1944 r. / W pięćdziesiątą rocznicę tych wydarzeń od pamiętających rodaków, wrzesień 1994 r.”.