Józef Ignacy Kraszewski (1812-1887), urodzony w Warszawie, syn Jana i Zofii z domu Malskiej, pisarz, publicysta, historyk, wydawca i działacz społeczny, jeden z najwybitniejszych twórców literatury polskiej XIX w. Autor rekordowej liczby utworów - ponad 600 powieści, nowel i poematów. Pisał także pod licznymi pseudonimami, m.in. „Bogdan Bolesławita” i „JIK”.

Pochodził z ziemiańskiej rodziny herbu Jastrzębiec, dzieciństwo spędził w Romanowie, gdzie rozwinęły się jego zainteresowania literackie. Studiował w Wilnie, gdzie związał się z ruchem patriotycznym, co skutkowało aresztowaniem i policyjnym nadzorem.

W dorosłym życiu łączył działalność literacką z pracą społeczną i publicystyczną. Był kuratorem szkolnym w Żytomierzu, redaktorem „Gazety Codziennej” w Warszawie, później osiadł w Dreźnie, gdzie spędził ponad 20 lat na emigracji politycznej.

Tworzył powieści historyczne, społeczne i obyczajowe, podejmując także tematy narodowe i niepodległościowe. Współzałożyciel Macierzy Polskiej, popularyzator historii i kultury polskiej.

Aresztowany w 1883 r. w Berlinie pod zarzutem szpiegostwa, został skazany, lecz ze względu na stan zdrowia odzyskał wolność. Zmarł w Genewie, pochowany w krypcie zasłużonych na Skałce w Krakowie.