W miejscowości Oziernoje w czasie II wojny światowej znalazła się grupa Polaków, deportowana przez NKWD ze swoich domów 10.02.1940 r. Transport dotarł do tego miejsca 28.02.1940 r. Polacy przebywali tu co najmniej do 23.10.1944 r. Zmarłych na zesłaniu grzebano początkowo na cmentarzu prawosławnym we wsi Kostousowo (6 km od Oziernoje), a następnie w Oziernoje- gdy nastąpiły masowe zgony. Łącznie w tych miejscowościach spoczywa 56 osób; znaczna większość zmarłych jest pochowana w Oziernoje.

W 1949 r. w miejscu przymusowego osiedlenia Polaków w Oziernoje powstało osiedle z zakładem wojskowym i kopalnią rud uranu i toru. Cmentarz jednak ocalał - uchronili go miejscowi mieszkańcy.

Pierwsze próby upamiętnienia pochówku Polaków w Oziernoje podejmował w latach 1954-1958 Tadeusz Sobaszek, były zesłaniec. Do sprawy T. Sobaszek powrócił w latach 90-tych XX wieku; działał już wtedy w ramach Związku Sybiraków i za pośrednictwem fundacji "Pomost" - Pomoc Polakom na Wschodzie. Dzięki jego zaangażowaniu powstał obelisk i tablice upamiętniające zmarłych. Odlewy Pasyjki, wizerunku Matki Boskiej oraz tablicy z przesłaniem wykonał mgr inż. Edward Daszkiewicz - właściciel odlewni metalu "Kobalt" w Starej Wsi k. Nowej Soli.

Uroczyste odsłonięcie i poświęcenie obelisku nastąpiło 15.08.1997 r. Upamiętnienie współfinansowali: Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa oraz Urząd ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych.

Cmentarz jest ogrodzony płotem drewnianym. Obelisk został wykonany z różnej wielkości i kształtu kamieni, połączonych zaprawą; jest zwieńczony drewnianym krzyżem z pasyjką. Do obelisku przymocowano tablice memoratywne. Całość jest ogrodzona niskim podmurowaniem z murowanymi słupkami w narożach, połączonych metalowym łańcuchem. Obelisk, podmurowanie i słupki narożne wykonane są z tego samego materiału.

Inskrypcja głosi: "Pozostałym na wieczność wbrew własnej woli - najbliżsi niewolniczych przeżyć. Pochowani przez najbliższych w latach 1940-1944 [lista nazwisk] i wielu innych, których nazwisk nie znamy".