Orzeszyn był kolonią polską, licząca blisko 70 rodzin. Żyła tu 1 rodzina ukraińska.

Od wiosny 1943 r. w kolonii czuwali nocami uzbrojeni mężczyźni, spodziewając się napadu ze strony Ukraińców. Rano broń chowano, by w przypadku rewizji nie została znaleziona.

11.07.1943 r. rano kolonia została otoczona przez upowców. Kilkunastu mężczyzn uprowadzono do lasu i rozstrzelano. Pozostałych mieszkańców rozstrzelano pod lasem. Mienie Polaków zostało zrabowane. Według relacji świadków zginęło co najmniej 300 Polaków, a ok. 60 osób ocalało.

Upowcy ściągnęli zwłoki ofiar do trzech sowieckich okopów (zbudowanych w latach 1940-1941). Zwłoki pozostały w tych okopach do czasów obecnych, tworząc mogiły o długości 12 m każda. Świadkowie wspominają, że oprócz mogił w posowieckich okopach, znajdują się jeszcze pojedyncze mogiły ofiar w polu, ale obecnie nikt nie potrafi wskazać ich położenia.

12.07.1994 r. odbyły się uroczystości pogrzebowe w Orzeszynie. Z tej okazji groby zostały uporządkowane, usunięto z nich drzewa i krzewy, do każdej mogiły zrobiono przejście, na grobach postawiono krzyże. W 1996 r. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa ustawiła tu wysoki drewniany krzyż jako upamiętnienie centralne. W 2008 r. z funduszy Stowarzyszenia Upamiętniania Polaków Pomordowanych na Wołyniu przynajmniej jeden z wysokich drewnianych krzyży wymieniono na nowy. Inskrypcja na tabliczce przymocowanej do krzyża głosi: „306 Polakom mieszkańcom Orzeszyny / tragicznie zmarłym w dniu 11 lipca 1943 r. / na wieczną pamięć / Rodacy”.

W 2011 r. członkowie Stowarzyszenia dokonywali prac naprawczych i remontowych tego upamiętnienia.