W tekście opisany jest kościół św. Bartłomieja w Drohobyczu, który należy do najstarszych rzymskokatolickich świątyń we wschodniej Galicji. Świątynia ta ufundowana została przez Władysława Jagiełłę i zajęła miejsce drewnianego kościoła, a przez Kazimierza Wielkiego przerobiona została z cerkwi na kościół z przeznaczeniem dla katolików z Drohobycza. W dalszej części tekstu opisany jest wygląd fizyczny świątyni oraz jej historia oraz m.in. fakt, że akta kościelne datowane są na Zygmunta Starego (Źródło: „Tygodnik Illustrowany”, Warszawa 1879, Seria 3, T:8, s. 158, za: Biblioteka Cyfrowa Uniwersytetu Łódzkiego).

Formalne wezwanie kościoła to: kościół pw. Wniebowzięcia NMP, św. Krzyża i św. Bartłomieja.