Bogaty w zróżnicowaną roślinność park zajmuje całą wyspę świętej Katarzyny u zachodniego wybrzeża Istrii i otacza rozległe zabudowania hotelowe, w znacznej części budowane i przekształcane po II wojnie światowej. W ich zrębie tkwi dawna rezydencja polskiego ekscentryka, publicysty politycznego, sławnego kolekcjonera i mecenasa malarstwa hr. Ignacego Karola Korwin-Milewskiego (1846-1926). Arystokrata wiele podróżował, m.in. odbywał rejsy jachtem kupionym od arcyksięcia Karola Stefana Habsburga z Żywca. W 1905 r. nabył od niego również wyspę świętej Katarzyny na Adriatyku, którą książę posiadał zaledwie siedem lat. Obaj arystokraci mieli wiele wspólnych zainteresowań, także w zakresie sztuki. W Żywcu dla księcia pracował Tadeusz Stryjeński, którego niegdyś widziano także jako autora budowy lub przebudowy pałacu w Istrii. Tradycyjnie jednak zlecona już przez Milewskiego budowla wiązana jest z innym krakowskim architektem - Teodorem Talowskim.

„Wściekły ryzykant”, jak nazywał go jego brat Hipolit, dzięki swoim talentom skutecznie zarządzał majątkiem oraz umiejętnie pomnażał dochody własne. Fortuna zapewniała mu finansową swobodę i życie na wysokim poziomie. Przeżył 80 lat w sposób wystawny, bezkompromisowy i pełen rozmachu. Na wyspie pomieścił swą bogatą kolekcję malarstwa, obecnie w części zachowaną w Muzeum Narodowym w Warszawie. Znajdowały się w niej obrazy m.in. Aleksandra Gierymskiego („Święto trąbek”), Jana Matejki („Stańczyk”), Józefa Chełmońskiego („Babie lato”), Anny Bilińskiej czy Jacka Malczewskiego, także wyjątkowy zbiór 16 autoportretów malarzy związanych z tzw. szkołą monachijską, który powstał na zamówienie hrabiego.

Obchody 170. urodzin i 90. śmierci hr. Ignacego Korwin-Milewskiego w 2016 r. stały się okazją, by zorganizować w Rovinju oraz na wyspie świętej Katarzyny seminarium poświęcone hrabiemu. Odrestaurowano nagrobek Milewskiego na cmentarzu w Rovinju oraz postawiono na wyspie tablicę pamiątkową na ścianie jego dawnej rezydencji (proj. Marek Moderau).