Była to wieś polska, licząca ok. 70 zagród. Do zlikwidowania tej wsi w czasie II wojny światowej nacjonaliści ukraińscy posłużyli się prowokacjami, ściągając na wieś represje niemieckie. Z powodu akcji partyzantki sowieckiej, o które to działania zostali oskarżeni Polacy, 16.12.1942 r. oddziały policji ukraińskiej pod dowództwem Niemców dokonały pacyfikacji wsi, zabijając kilkuset mieszkańców.

Zwłoki ofiar zakopano bezpośrednio po egzekucji we wspólnej mogile. Ocaleli mieszkańcy postawili w 1944 r. na mogile krzyż, który przetrwał do października 1964 r., kiedy to terenowe władze ukraińskie postawiły w tym miejscu typowy sowiecki obelisk w kształcie ostroboku, z inskrypcją upamiętniającą „zbrodnię niemieckich esesmanów i ukraińskiej policji w służbie hitlerowskiej, popełnioną na niewinnych i bezbronnych mieszkańcach polskiej wsi”. Obecnie mogiłę tę wieńczy 3-metrowy krzyż, do którego przytwierdzono drewnianą tabliczkę z napisem ukraińskim (obecnie nieczytelnym). U podnóży krzyża umieszczono tablicę z czarnego kamienia z napisem ukraińskim: „Tu niemieccy faszyści rozstrzelali 16 grudnia 1942 r. / 365 mieszkańców wsi Ozierce / Wieczna pamięć”. Miejsce to jest ogrodzone metalowym parkanem, pomalowanym na jasnoniebieski kolor. Teren wokół mogiły jest zadbany.

Ponadto we wsi znajduje się mogiła 8-osobowej rodziny, zamordowanej w czasie ww. pacyfikacji. Została ona odkryta przypadkowo przez obecnego właściciela posesji, na której stał dom, w którym doszło do mordu. Mogiła została ogrodzona, ale nie stoi na niej żaden krzyż.

Przy wyjeździe ze wsi, tuż przy drodze, w lesie, znajduje się kolejny grób ofiary II wojny światowej. Jest to mogiła 19-letniej dziewczyny, zamordowanej w 1944 r. Na ogrodzonym płotkiem grobie stoi drewniany niebieski krzyż z tabliczką.