Stanisław Wyspiański (1869-1907), urodzony w Krakowie, syn Franciszka i Marii z Rogowskich, artysta, dramaturg i architekt. Uczęszczał do gimnazjum św. Anny w Krakowie, a w 1887 r. rozpoczął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim. Tam w latach 1887-1890 oraz 1896-1897 pobierał naukę w zakresie historii, historii sztuki oraz literatury. Równocześnie kształcił się w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie pod kierunkiem Jana Matejki. W 1890 r. wyruszył w podróż po Europie, odwiedzając Włochy, Szwajcarię, Francję, Niemcy i Pragę. W 1891 r. ponownie wyjechał do Paryża, gdzie przez trzy lata studiował w prywatnej Académie Colarossi. W 1895 r. Wyspiański otrzymał zlecenie na wykonanie polichromii w kościele franciszkanów w Krakowie, co stało się jednym z ważnych projektów w jego dorobku. Był jednym z założycieli Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka” w 1897 r., a rok później objął stanowisko kierownika artystycznego tygodnika „Życie”. Współpracował również z Teatrem Miejskim w Krakowie. W 1900 r. ożenił się z Teodorą Teofilą Pytko, a w 1901 r. napisał swoje najsłynniejsze dzieło - dramat „Wesele”. Rok później rozpoczął pracę jako wykładowca w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Zmarł w 1907 r.