Godebski posłużył się tradycyjną formułą pomnikową w duchu akademizmu XIX w.: na wysokim cokole stojąca figura generała w mundurze, cokół dekorują cztery płaskorzeźby, obrazujące ważne epizody z życia dowódcy i dyplomaty: zdobycie algierskiej twierdzy Konstantyna w 1837 r., bitwę z Arabami, wystąpienie we francuskim Zgromadzeniu Narodowym w 1849 r., audiencję u cara Aleksandra II. To zapomniane, a z pewnością jedno z najwybitniejszych, dzieło czynnego we Francji artysty, ujawniające jego talent rzeźbiarski i umiejętność zdobywania zamówień. Generał Le Flô, urodzony w Lesneven, był w latach 1871-1879 ambasadorem Francji w Petersburgu, i tam poznał go Godebski. Artysta, dowiedziawszy się o śmierci generała, powołując się na tę znajomość natychmiast zaproponował swoje usługi radzie miasta Lesneven i bez trudu uzyskał zgodę na realizację rzeźby za pokaźne honorarium 13 357 franków. Godebski wykonał model gipsowy w swoim atelier w Carrarze. Odsłonięty niemal dokładnie w tym samym czasie co pomnik Adama Mickiewicza w Warszawie, monument bretoński w dorobku Godebskiego jest dokonaniem donioślejszym artystycznie. Godebski, podobnie jak w znacznie wcześniejszym pomniku wiolonczelisty Adriena-Franҫois Servaisa w Belgii, świetnie wykorzystał w postaci Le Flô swój zmysł realizmu, z zamiłowaniem oddając detale munduru, broni, butów. Dumna twarz generała należy do najlepszych portretów w rzeźbie polskiej końca XIX w. Nietypowe zaś w jego twórczości są marmurowe reliefy cokołu, niestety poważnie zniszczone przez wilgoć.