Elisabeth Anna Maria Jerichau-Baumann (1818-1881), duńska malarka, pisarka i podróżniczka polskiego pochodzenia. Urodzona w Warszawie, w latach 1838-1844 studiowała prywatnie w Akademii Malarstwa w Düsseldorfie, udzielała się również jako aktorka teatralna. W 1846 r. wyjechała do Rzymu, gdzie poznała swojego przyszłego męża, Duńczyka Jensa Adolfa Jerichau. W 1849 r. zamieszkała z nim Kopenhadze, gdzie popularność przyniósł jej obraz Matka Dania (1851). Z czasem zdobyła uznanie międzynarodowe. W Danii Tworzyła głównie portrety, m.in. Królowej Karoliny Amelii (1851), Króla Fryderyka VII (1863), Hansa Christiana Andersena (1850). Modeli szukała również wśród przypadkowych przechodniów. Do jej ulubionych motywów należały również przedstawienia syrenek. Często podkreślała polskie pochodzenie, m.in. dyplomowe obrazy z 1844 r. odwołujące się do powstania listopadowego: Polka uciekająca z dziećmi ze zniszczonego domu, Polska chłopska rodzina na zgliszczach spalonego domu; Matka Polska (1857); Umierający Polak (1865).