Po agresji Niemiec na Polskę 1 września 1939 r. oraz ataku ZSRR 17 września 1939 r. tysiące Polaków, zarówno cywilów, jak i żołnierzy, przekroczyło granicę węgierską. Pomimo trudnej sytuacji międzynarodowej i przynależności Węgier do państw Osi, Węgrzy okazali dużą przychylność i udzielili pomocy polskim uchodźcom. Polacy otaczani byli opieką – zarówno ze strony państwa węgierskiego jak i organizacji polskich działających na Węgrzech. Internowani byli rozlokowani w licznych obozach wojskowych i cywilnych.
Liczbę polskich internowanych w początkowym okresie uchodźstwa ocenia się na około 140 tys., w tym ok. 33 tys. szeregowych i oficerów. Z czasem liczba uchodźców, przede wszystkim wojskowych, uległa zmniejszeniu na skutek zorganizowanej przez Polaków akcji ewakuacji do Francji i na Bliski Wschód do tworzonych tam polskich oddziałów wojskowych.
Na cmentarzu przy Széchenyi ut w Kislőd, na górce, w bezpośredniej bliskości ośmiokątnej kaplicy i jednej z kaplic Drogi Krzyżowej znajduje się grób żołnierza WP Adama Turczyńskiego.
Grób jest oznaczony poziomą płytą betonową leżącą wprost na ziemi oraz metalowym krzyżem z bardzo uszkodzoną tabliczką, zawierającą częściowo czytelną inskrypcję: „Ś.P. / [Tu spoczyw]a zmarły nagle pol[ski] / […]ny, lat 3[…] zmar[…] / [Itt] nyugs[…] / TURC[Z]Y [...]/ Lengel katon […] / megh. 1942 IV-ho 17-èn”. U dołu krzyża,
Kwerenda w dokumentach archiwalnych pozwoliła ustalić, że żołnierzem pochowanym w Kislőd jest bombardier Adam Turczyński, ur. 7.09.1914 w m. Żydatycze w pow. lwowskim, zm. w Kislod 17.04.1942 r.

Oprac. A.Wojda, MKiDN, VII 2025 r.