Po agresji Niemiec na Polskę 1 września 1939 r. oraz ataku ZSRR 17 września 1939 r. tysiące Polaków, zarówno cywilów, jak i żołnierzy, przekroczyło granicę węgierską. Pomimo trudnej sytuacji międzynarodowej i przynależności Węgier do państw Osi, Węgrzy okazali dużą przychylność i udzielili pomocy polskim uchodźcom. Polacy otaczani byli opieką – zarówno ze strony państwa węgierskiego jak i organizacji polskich działających na Węgrzech. Internowani byli rozlokowani w licznych obozach wojskowych i cywilnych.
Liczbę polskich internowanych w początkowym okresie uchodźstwa ocenia się na około 140 tys., w tym ok. 33 tys. szeregowych i oficerów. Z czasem liczba uchodźców, przede wszystkim wojskowych, uległa zmniejszeniu na skutek zorganizowanej przez Polaków akcji ewakuacji do Francji i na Bliski Wschód do tworzonych tam polskich oddziałów wojskowych.
Na cmentarzu komunalnym (Szentgyörgymezői temető – cmentarz pw. św. Jerzego) przy Kiss Urno utca na samym końcu nekropolii, na terenie tzw. parceli socjalnej (lewa część cmentarza, strona północna), znajduje się grób szer. WP Antoniego Mamysza. Na pionowej tablicy nagrobnej zwieńczonej krzyżem umieszczono napis: „Ś.P. Mamysz Antoni / szer. IV P.[ułku] / lat 24 / zmarł 6 X 1940 / Cześć Jego Pamięci”.

Oprac. A.Wojda, MKiDN, VII 2025 r.