W latach 1937-1938 uroczysko Sandormoch pod Miedwieżjegorskiem, należące administracyjnie do osady Powieniec, było miejscem zbiorowego mordu na mieszkańcach Karelii i więźniach Białomorsko-Bałtyckiego NKWD. Od 27 października do 7 listopada 1937 r. rozstrzelano tu 1111 więźniów z wysp Sołowieckich - przedstawicieli nauki, kultury, księży katolickich, obywateli Polski i Niemiec. Większość ofiar stanowią mężczyźni w wieku 25-45 lat. Wśród zamordowanych było co najmniej 214 Polaków. Ofiary te zostały zrehabilitowane w latach 50. i 90. XX wieku. Mimo tego, wokół tej zbrodni przez długi czas panowała zmowa milczenia, a nawet były próby przypisywania jej Finom (mieli jej jakoby dokonać podczas II wojny światowej). Zbiorowa mogiła rozstrzelanych w Sandormochu została odnaleziona przez działaczy "Memoriału" 1.07.1997 r. Kilka miesięcy później, 27.10.1997 r., dzięki staraniom polskiego konsulatu z Petersburga, parafii polonijnej i finansowemu wsparciu Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa na zbiorowej mogile postawiono krzyż z tablicą pamiątkową w języku polskim i rosyjskim. Inskrypcja głosi: W 60. rocznicę Sołowieckim więźniom - Polakom i kapłanom, którzy znaleźli wieczny odpoczynek na tej ziemi. Rodacy. 27.10.1997". W pobliżu znajduje się drugie upamiętnienie - pionowa płyta o nieregularnym kształcie, z napisem w językach polskim i rosyjskim: "Pamięci Polaków - niewinnych ofiar stalinowskich represji". Obok płyty w 2007 r. ustawiono niewielki drewniany krzyż z tabliczką z napisem: "Pamięci Polaków - ofiar systemu komunistycznego - którzy tutaj zginęli, jak i we wszystkich zakątkach Rosji sowieckiej. Studenci z Polski. Lipiec 2007".