Felicjan Sławoj Składkowski (1885-1962). Od najmłodszych lat angażował się w działalność niepodległościową, sprzeciwiając się rusyfikacji podczas edukacji podstawowej, oraz biorąc udział w protestach w czasach studiów, za co trafił do więzienia na Pawiaku. W 1904 rozpoczął studia medyczne na Uniwersytecie Warszawskim. W 1905 roku przyłączył się do Polskiej Partii Socjalistycznej. W 1909 roku ożenił się z Jadwigą Szoll, z którą miał syna. Po wybuchu I wojny światowej dołączył do Legionów Polskich. Walczył na froncie litewsko-białoruskim podczas wojny polsko-bolszewickiej. W 1926 roku został Komisarzem rządu na miasto stołeczne Warszawę, funkcję pełnił do 1927 roku. Jeszcze w 1926 roku został szefem departamentu ministerstwa spraw wewnętrznych. Jako minister wprowadził rozporządzenie nakazujące obowiązek powstawania ubikacji na wsiach polskich, dbając o podnoszenie poziomu higieny. W 1936 roku, dzięki staraniom Edwarda Śmigłego-Rydza został premierem, jednym z jego celów była walka z biedą i bezrobociem. Podał się do dymisji rok później, czym wyraził swój sprzeciw wobec przeniesienia zwłok Józefa Piłsudzkiego z krypty św. Leonarda na Wawelu. W wyniku wprowadzonych przez jego rząd przepisów utworzono w szkołach getta ławkowe. W 1939 roku wydał swój dziennik. Po wybuchu II wojny światowej opuścił Warszawę. Gdy ZSRR napadło na Polskę udał się do Rumunii, gdzie został intrnowany. W 1940 roku znalazł się w Stambule, następnie w Hajfie w Izraelu. W 1947 przeniósł się do Wielkiej Brytanii.