Bohdan Maria Józef Geisler, (1896-1956), urodzony w Oświęcimiu, syn Eugeniusza i Sabiny z Klęsków, podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego i Polskich Sił Zbrojnych. Był związany z samborski „Sokoła”, drużynami skautowymi i harcerskimi. W czasie I wojny światowej walczył w 2 pułku ułanów Legionów Polskich. Następnie służył w Wojsku Polskim. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. W 1922 awansował na kapitana. Służył w Słonimiu, Rembertowie, Jarocinie, Grodnie. Ukończył liczne kursy wojskowe. 27 stycznia 1930 roku został mianowany majorem. Wziął udział w kampanii wrześniowej 1939 roku. Od 7 września był szefem sztabu Poznańskiej Brygady Obrony Narodowej. 18 września w czasie bitwy nad Bzurą dostał się do niemieckiej niewoli (do wiosny 1945 roku). Następnie służył w Polskich Siłach Zbrojnych. Był członkiem Komisji Historycznej Sztabu Głównego. Po wojnie pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Był członkiem Komisji Reorganizacyjnej Skarbu Narodowego (1954), Tymczasowej Głównej Komisji Skarbu Narodowego (1954), był kierownikiem Ministerstwa dla Spraw Obywateli Polskich na Obczyźnie (1954-1955). Pośmiertnie został mianowany pułkownikiem w korpusie oficerów piechoty.