Mieczysław Grabiński (1893-1960), urodzony w Wieluniu, zmarły w Londynie, syn Kazimierza i Kazimiery, polski urzędnik konsularny i dyplomata. Związany z młodzieżową organizacją niepodległościową „Zarzewie”, żołnierz POW, legionista. Od 1919 w polskiej służby zagranicznej – pracował w: Biurze Prac Kongresowych MSZ w Odessie i Królewcu (1919-1920), departamencie administracyjnym MSZ (1920–1921), poselstwie w Mo­skwie (1921–1924), MSZ (1924–1925), poselstwie w Belgradzie (1925–1926), konsulacie generalnym w Zagrzebiu (1926–1928), komisariacie generalnym w Gdańsku (1928–1929), MSZ (1929), konsulacie w Czerniowcach (1929–1933), MSZ (1933–1935), konsulacie w Wiedniu (1935–1939), Monachium (1939) i Zagrzebiu (1939–1941). Więziony w latach 1941–1945 m.in. w Grazu, Monachium, Dachau. Po II wojnie światowej był delegatem MSZ na amerykańską strefę okupacyjną w Niemczech (1945–1949), prezesem Polskiego Związku b. Więźniów Politycznych Obozów Koncentracyjnych, prezesem Międzynarodowego Komitetu Uchodźców Politycznych w Niemczech, członkiem Instytutu Badań Spraw Międzynarodowych w Londynie, IV Rady Narodowej RP na uchodźstwie, Tymczasowej Rady Jedności Narodowej, Ligi Niepodległości Polski, Instytutu Marszałka Józefa Piłsudskiego, prezesem Stowarzyszenia Pracowników Polskiej Służby Zagranicznej, członkiem zespołu redakcyjnego wydawnictwa „Polska służba zagraniczna po 1 września 1939 r.”.