Dzieci robotnic przymusowych urodzone na terenie III Rzeszy stanowiły problem dla niemieckiego systemu pracy niewolniczej. Zarządzeniem Reichsführera SS Heinricha Himmlera z 27 lipca 1943 r. „w sprawie traktowania ciężarnych robotnic obcokrajowych oraz dzieci, urodzonych z tych robotnic” dzieci „bezwartościowe rasowo” - przede wszystkim z Polski i Związku Sowieckiego - miały być kierowane do ośrodków opieki nad dziećmi cudzoziemskimi. Noworodki były odbierane matkom, które musiały natychmiast wracać do pracy. Opieka nad dziećmi umieszczonymi w sierocińcach była sprowadzona do minimum, a przydzielone zbyt małe racje żywnościowe skutkowały powolną śmiercią dzieci z głodu i wskutek celowego zaniedbania.

Dom dla dzieci obcej narodowości (Fremdvölkisches Kinderheim) w zamku Etzelsdorf został założony w sierpniu 1944 r. przez Nationalsozialistische Volkswohlfahrt (w skrócie NSV – Nazistowska Opieka Społeczna). 2 sierpnia do ośrodka trafiło pierwszych dwoje dzieci (polskie i ukraińskie), które w krótkim czasie zmarły. W 1944 r. do sierocińca przekazano łącznie 39 dzieci, w tym 15 polskich. Z tej liczby zmarło 13 dzieci: 7 polskich, 2 ukraińskich, 1 rosyjskie, 1 francuskie, 2 niewiadomej narodowości. Średni okres życia w tym ośrodku wynosił 7 tygodni, a większość dzieci zmarło w wieku 4 miesięcy. Zmarłe dzieci chowane były w bezimiennych grobach na miejscowym cmentarzu.

18 stycznia 1945 r. do sierocińca na zamku Etzelsdorf przeniesiono 26 dzieci z sierocińca Lindenhof w Spital am Pyhrn. Według niektórych przekazów warunki bytowe dzieci miały się w tym czasie poprawić.

W 2005 r. historia dzieci z sierocińca na zamku Etzelsdorf zyskała rozgłos dzięki Martinowi Kranzl-Greineckerowi, dziennikarzowi, który w oparciu o badania archiwalne i rozmowy osobami, które przeżyły pobyt w sierocińcu, opublikował książkę „Die Kinder von Etzelsdorf”. Postanowiono wówczas upamiętnić zmarłe dzieci, tym bardziej, że rok wcześniej zgłosiła się kobieta, która jako dziecko opiekowała się grobami dzieci z sierocińca i wskazała część przykościelnego cmentarza, w której zostały one pochowane. W listopadzie 2005 r. przy kościele odsłonięto pomnik, autorstwa rzeźbiarki Bibiany Weber, składający się z metalowych lin biegnących od wieży kościelnej do miejsca, gdzie znajduje się tablica memoratywna.

Zdjęcia upamiętnienia: Luckyprof, CC BY-SA 3.0 AT , via Wikimedia Commons - https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Etzelsdorf-Denkmal1.jpg?uselang=de