Według spisu GUS z 1931 r. wieś Hanaczów miała 297 zagród i 1388 mieszkańców. Przeważali znacząco Polacy, mieszkało tu ok. 70 Żydów i kilku Ukraińców.

2.02.1944 r. banderowcy w liczbie 500-600 osób napadli na wieś. Spalili 65 domów mieszkalnych oraz 163 zabudowania gospodarcze z inwentarzem. Zginęło wtedy kilkadziesiąt osób, w tym kobiety i dzieci. Po tym zdarzeniu dowódca Rejonu Armii Krajowej i oddziału dywersyjnego ppor. Kazimierz Wójtowicz "Głóg" zorganizował w centrum wsi tzw. trójkąt obronny, który dawał schronienie na noc ok. 2000 Polakom i Żydom. Żydzi stworzyli własny oddział partyzancki, który brał udział w walkach obronnych w tej wsi. Podczas drugiego napadu Ukraińców, 10.04.1944 r., trójkąta obronnego nie zdobyto. W czasie tego napadu w przysiółkach Zagóra i Podkamienna, należących administracyjnie do Hanaczowa, zamordowano kolejne ofiary. Trzeci napad, który miał miejsce 2.05.1944 r., zakończył się wymordowaniem pozostałych we wsi Polaków. Na wieś napadli wtedy Ukraińcy z oddziału SS-Galizien oraz niemiecka żandarmeria. Wieś uległa całkowitej zagładzie. Łącznie w tych napadach zamordowano ok. 170 osób.

Ofiary pochowano w Hanaczowie. Ich mogiła znajduje się w pobliżu cmentarza, pod kępą drzew. Przez wiele lat stał tu wysoki metalowy krzyż. W 2015 r. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa wsparła finansowo budowę trwałego upamiętnienia, wznoszonego przez Fundację Studia Wschód, wolontariuszy akcji „Mogiłę pradziada ocal od zapomnienia” oraz potomków mieszkańców Hanaczowa – na betonowej podmurówce ustawiono betonowy krzyż na postumencie, a po obu jego stronach tablice z nazwiskami ofiar.