W małej miejscowości Lommis koło Winterthuru upamiętniono obecność Polaków w czasie II wojny światowej. Inicjatorem był jeden z pozostałych w Szwajcarii weteranów, Józef Zygmunt, mieszkający w niedalekim Schottikon, autorem pomnika zaś Paweł Polachowski - również były żołnierz II Dywizji Strzelców Pieszych, internowanej w 1940 r. w Szwajcarii i znany z wielu realizacji zwłaszcza w regionie Winterthuru. Pomnik wiąże się z założeniem w pobliskim Matzingen (gdzie już w 1945 r. powstał polski pomnik) i w samym Lommis obozów internowania. W tym ostatnim prowadzone były m.in. kursy zawodowe dla polskich żołnierzy, funkcjonowały też orkiestra obozowa i chór, w 1941 r. debiutował przedstawieniem żołnierski teatr objazdowy Maryna. Prostą formę pomnika: steli - płaskiego prostopadłościanu - wzbogacają jedynie aplikacje z brązu: orzeł, krzyż Dywizji z datami 1940-1945 i „przepaska” - tablica z napisem dwujęzycznym: „Der Gemeinde Lommis aus Dankbarkeit von Ehemeligen internierten polnischen Soldaten / W dowód wdzięczności gminie Lommis byli internowani polscy żołnierze”. Tylna strona steli została ozdobiona w 50-lecie zakończenia wojny aplikacjami z symbolem II DSP (miecze z orłem), herbem gminy Lommis, krzyżem Konfederacji Szwajcarskiej i napisem: „8 Mai 1995. 50 Jahre Frieden”. Pomnik stoi na miejscu dawnego obozu; obecnie jest to parking przy budynku szkoły; wśród (zarastających go) krzewów i traw stela jest słabo widoczna i w przeciwieństwie do większości innych pamiątek po internowanych Polakach wydaje się pozostawać w stanie zapomnienia i zaniedbania.