W tej części regionu Loary występują obficie naturalne lub drążone od czasów prehistorycznych jaskinie. Ludność używa ich do dzisiaj np. jako magazynów żywności. Na pustkowiu Orbière, wykorzystując częściowo naturalną rzeźbę terenu, Warminski stworzył coś na kształt własnej wioski troglodyckiej. Niemal niewidoczne na powierzchni, ukryte w zagłebieniu, przedziwne skalne miasteczko Warminskiego nie jest notowane we współczesnej historii sztuki ani architektury, choć można dla niej znaleźć analogie w dziełach André Bloca, Jeana Dubuffeta, land artu. Bywa interpretowane w kategoriach „art brut”, chociaż autor nie był twórcą prymitywnym, odebrał bowiem wykształcenie architektoniczne. Przestrzenie naziemne i podziemne są obecnie udostępniane do zwiedzania, funkcjonują jako miejsce wystaw i koncertów (przede wszystkim z kręgu kultury alternatywnej), były jednak pierwotnie zamierzone przez autora raczej jako dzieło jego osobistej ekspresji, stworzone w nadludzkim wysiłku, jednocześnie nawiązujące do lokalnej tradycji, zgodnie z którą „troglodyckie” piwnice, domy, wioski tworzono i użytkowano we wszystkich epokach, aż po czasy współczesne. Warminski (1946-1996), którego polscy rodzice byli również artystami, urodził się niedaleko, w okolicach Angers. Pozbawiona odniesień symbolicznych, realizacja ta nie jest nastawiona na zrozumienie jej wymowy, nie posiada też żadnego programu (inspiracje astronomiczne wydają się bardzo ogólne); odbiera się ją raczej cieleśnie, chodząc po jej spiralnych korytarzach i ścieżkach, przeciskając się przez podziemne tunele, po omacku badając rzeźbione ściany.