Na okazałym kamiennym cokole stoi statua króla Polski i księcia Lotaryngii -Stanisława Leszczyńskiego, który fundował plac i otaczające go budowle. Stanisława przedstawiono heroicznie, w polskim stroju i królewskim płaszczu, nie rezygnując jednak z realistycznej charakterystyki twarzy i postury otyłego władcy. Zdaje się on kroczyć po głównej osi wybudowanego przez siebie miasta i wskazywać łuk triumfalny zamykający plac. Pomnik stanął pośrodku głównego placu miasta, dawnego placu Królewskiego (place Royale), dedykowanego przez księcia Lotaryngii Stanisława Leszczyńskiego jego zięciowi, królowi Francji Ludwikowi XV, którego pomnik tam wzniesiono. Pomnik króla usunięto w 1792 r., władze rewolucyjne zmieniły także nazwę placu. W okresie Konsulatu pojawiła się koncepcja postawienia tam pomnika Leszczyńskiego, szybko jednak zarzucona. W epoce napoleońskiej na pustym cokole zamierzano kilkakrotnie zrealizować różne pomniki. Pomysł pomnika fundatora placu i dobroczyńcy miasta, Leszczyńskiego, powstał w pierwszych latach Restauracji. Decyzja zapadła w 1823 r. i rozpisano od razu subskrypcję w regionie, odwołując się do pamięci o powszechnie lubianym władcy księstwa. Młody rzeźbiarz z Nancy, Georges Jacquot sporządził w 1825 pierwszy model pomnika; detale koncepcji były jeszcze zmieniane w następnych latach, ostatecznie rzeźba powstała w 1829 r., ale jej odsłonięcie opóźniły wypadki polityczne we Francji. Było to pierwsze ważne dzieło Jacquota po powrocie ze stypendium w Rzymie, pozostało zresztą najważniejszym w jego dorobku, mimo późniejszych prac w Paryżu, m.in. przy dekoracji Łuku Triumfalnego na pl. de l‘Etoile i Nowego Luwru. Na cokole pomnika napisy głoszą wdzięczność Lotaryngii wobec swojego dobroczyńcy: „A Stanislas le bienfaisant la Lorraine reconnaissante/ 1831 Meurthe-Meuse-Vosges“. W 2005 r. przeprowadzono restaurację pomnika i całego placu.