Magdalena Więcek uczestniczyła w kilku zagranicznych plenerach i sympozjach rzeźbiarskich (m.in. Aalborg). Praca z Sankt Margarethen jest z nich najbardziej znaną, najczęściej reprodukowaną. Jest też jedną z największych rzeźb artystki wykutych w kamieniu. Rzeźbiarka rozpoczęła pracę nad nią w lecie 1963 r. i dokończyła rok później. Wracała potem jeszcze do Sankt Margarethen, weszła też w skład międzynarodowego zarządu sympozjów. Odbywające się od 1959 r. spotkania rzeźbiarzy w kamieniu w dawnych rzymskich kamieniołomach w pobliżu Sankt Margarethen ściągały wielokrotnie wybitnych twórców polskich (m.in. Adolf Ryszka, Alina Szapocznikow).

W połowie lat 60. poszukiwania rzeźbiarki przebiegały w dwóch nurtach: geometrycznej abstrakcji i form o skojarzeniach organicznych. Realizacja w Austrii należy do tego drugiego: olbrzymia bryła przywodzi na myśl roślinę, grzyba, ale też pierwotne dolmeny.

Podobnie jak cały teren sympozjum, rzeźba robi wrażenie porzuconej, stoi na stoku pagórka, wśród zarastających traw.