Najwybitniejszym malarzem regionu Abruzzo w XVII w. był znany jako Maieschi lub Maievius malarz mazowiecki, wykształcony w środowisku lubelskim i krakowskim. Swoją wędrówkę mistrzowską zakończył po 1606 r. w Teramo, gdzie zamieszkał i realizował liczne prace religijne. Ołtarz z katedry uznawany jest za najważniejsze jego dzieło.

Sześć płócien rozmieszczonych jest jako jednolity program ikonograficzny w strukturze ołtarza św. Berarda (patrona Teramo) w Sagrestia Nuova w katedrze. Główny obraz przedstawia Berarda podczas mszy pontyfikalnej, boczne ukazują cuda świętego (przywrócenie wzroku niewidomemu, uzdrowienie paralityczki, uwolnienie więźnia i wskrzeszenie chłopca). Na obrazie znajdującym się na szczycie ołtarza przedstawiona została Święta Rodzina w otoczeniu świętych Franciszka i Leonarda oraz fundatorów. Majewski, wykształcony w malarskim środowisku Krakowa, podpisywał się często z zaznaczeniem swojego polskiego pochodzenia (tutejsze dzieło sygnował „Sebastianus Maieschi Polonus”). Ołtarz ma taką samą jak dzieło jego mistrza, Stanisława Szczerbica w Końskowoli, anachroniczną, tryptykową strukturę. Majewski stosuje również podobną rygorystyczną symetrię kompozycji i układu barwnego. W scenie historycznej („Msza pontyfikalna”) zasadą jest typowa dla ówczesnego malarstwa polskiego aktualizacja wszystkich realiów i postaci. Postać Berarda, średniowiecznego biskupa Teramo, wzorowana wydaje się być na polskich świętych biskupach Stanisławie i Wojciechu. Efekty światłocienia i koloryt zdradzają natomiast wpływy caravaggionizmu, zapewne za pośrednictwem bliskiego środowiska neapolitańskiego. Być może jednej z postaci w „Mszy pontyfikalnej” malarz nadał swoje rysy.