Miejsce to szybko stało się celem pielgrzymek polskich emigrantów, w epoce romantyzmu powstała legenda, zgodnie z którą autorem koncepcji pomnika miałby być Andrzej Towiański. O ile z powodów chronologii jest to wykluczone, to mógł on istotnie mieć udział w dodaniu w 1844 r. na froncie cokołu brązowego medalionu Kościuszki, repliki dzieła sławnego francuskiego portrecisty Pierre-Jeana Davida d’Angers. Medalion otacza napis po łacinie: „Fratres patri suo. Die XV Octobris MDCCCXXXXIV” / Bracia-rodacy ojcu swemu w dniu 15 października 1844). Piramidalną kompozycję schodków i czteroczęsciowego cokołu wieńczy kula z krzyżem i promienną złotą gwiazdą. Pod medalionem wykuty napis po łacinie: „Viscera Thaddae Kościuszko deposita die XVII Octobris MDCCCXVII”. Pierwotny stan pomnika i jego otoczenia ukazuje litografia według Zygmunta Vogla z 1824 r. Polscy patrioci gromadzili się przy pomniku przy różnych okazjach, nie tylko związanych z samym Naczelnikiem, łożyli także datki i fundowali wyposażenie sąsiedniej kaplicy (m.in. rodzina Olizar w 1832 r.). Barwna akwatinta Franza Graffa z 1839 ukazuje hołd Polskich emigrantów przy gobie Kościuszki w Zuchwil. W roku powstania styczniowego, 23 września 1863 r., swoje uniesienia patriotyczne spisał Henryk Merzbach w wierszu Na grobie Kościuszki. Pomnik pozostał na swoim miejscu nawet po likwidacji przykościelnego cmentarza. Teren wokół niego zaczęto lokalnie określać jako Polenanlage.

Obok pomnika znajduje się kamienna ława wykuta w 1941 r. przez polskiego żołnierza Pakułę wg projektu Tadeusza Tomaszewskiego, artysty krakowskiego i żołnierza II Dywizji Strzelców Pieszych. Napis na niej określa dzień internowania w Szwajcarii polskich żołnierzy: „18.VI.1940”. Miejsce kultu narodowego wzbogacił postawiony obok pomnik Tadeusza Reytana (inauguracja w 1880 r., w setną rocznicę śmierci, zniesiony ok. 1950 r.), a następnie, w 1942 przebudowa i przekształcenie pobliskiej kaplicy cmentarnej przez polskich artystów-żołnierzy w tzw. Polenkapelle. Prowadzone w XIX w. w gospodzie Birchi księgi wpisów odwiedzających pomnik zostały po 1936 r. przeniesione do Muzeum Kościuszki w Solurze. Na miejscu natomiast trwa tradycja składania pod pomnikiem w pierwszą niedzielę listopada wieńców przez ambasadora RP w Szwajcarii, przedstawicieli Polonii i władz lokalnych. Jedna z uliczek w Zuchwil została nazwana Kosciuszkoweg. W roku 2010 przeprowadzona została konserwacja pomnika i całego otoczenia. Opiekę nad całym założeniem sprawuje Kosciuszko-Gesellschaft z Solury.