Bernardo Bellotto (1721-1780) pierwsze nauki pobierał w weneckiej pracowni brata swojej matki – słynnego Antonio Canala (Canaletta). Początki jego artystycznej kariery były nierozerwalnie związane z wujem, którego weduty wnikliwie studiował. Około 1742 r. wyjechał do Rzymu kontynuować malarską edukację. W 1748 r. został nadwornym malarzem w Dreźnie. Mecenat artystyczny króla polskiego Augusta III sprzyjał kosmopolitycznej atmosferze i wzbogacał, i tak już, wytworny dwór saski. W Saksonii Bellotto stworzył imponujące cykle wedut. Przebywał tam, z przerwami, w sumie kilkanaście lat. W 1768 r. został nadwornym malarzem króla polskiego Stanisława Augusta Poniatowskiego. W Warszawie otrzymał przydomek „Canaletto”. 

Warto w tym miejscu wspomnieć o Zwingerze, gdzie znajdują się prace pochodzącego z Wenecji artysty. Późnobarokowy zespół architektoniczny zbudowano na zlecenie elektora saskiego i króla polskiego Augusta II Mocnego. Po przebudowie w połowie XIX w., powiększono przestrzeń wystawienniczą (w tym dla bogatych zbiorów malarstwa). Kompleks został zniszczony podczas bombardowania Drezna w dn. 13-14 lutego 1945 r. Po odbudowie na nowo zachwyca mieszkańców Drezna i przyjezdnych swoją architekturą, a także znanymi na świecie zbiorami muzealnymi, m.in.: w Galerii obrazów starych mistrzów (Gemäldegalerie Alte Meister) znajduje się słynna „Madonna sykstyńska” pędzla Rafaela Santi. 

Dane techniczne: olej, płótno; 137 x 239 cm; nr inw. 614.