Kapucyni zostali sprowadzeni do Oleska w roku 1733 przez wojewodę wołyńskiego Józefa Seweryna Rzewuskiego oraz jego żonę Antoninę z Potockich. Małżeństwo ufundowało również kościół i klasztor. Projektant pozostaje nieznany. Najprawdopodobniej skorzystano z zewnętrznego schematu. Budowę nadzorował o. Andrzej Szydłowiec. Według innych źródeł o. Andrzej Dobrowski.

W owym czasie kompleks należał do najbardziej zasobnych w całej Rzeczpospolitej przez wzgląd na kosztowne wyposażenie, bibliotekę, ale również starannie zbudowany ogród. Dodatkowo przy klasztorze funkcjonowało studium teologiczne dla młodych zakonników. W roku 1785 dokonano kasaty zakonu, a klasztor i kościół oddano wojsku. Kapucynom udało się odzyskać część zabudowań w roku 1823. W latach 1941-1943 na terenie obiektu funkcjonował obóz koncentracyjny założony przez Niemców. Po II wojnie światowej komuniści wykorzystali budynki na szkołę rolniczą. W roku 1980 kompleks przejęła Lwowska Galeria Obrazów. W kościele urządzono salę konferencyjną, a klasztor został przerobiony na magazyn dzieł sztuki.

Architektura

Kompleks wpisany jest w lekkie wzniesienie, na którym stoi zamek, przy drodze prowadzącej do miasta. Szerokiej, dwuprzęsłowej nawie towarzyszą dwie pary niskich kaplic oraz zwężone prezbiterium zwrócone na zachód. Jednoprzęsłowy chór oddzielony jest od prezbiterium ołtarzem. Ściany skomponowane są w oparciu o lizeny naśladujące pilastry w stylu toskańskim. Lizeny są to zdobienia imitujące niepełne kolumny, częściowo wychodzące z płaszczyzny. Mają one na celu nie tylko upiększać, ale również wzmacniać konstrukcję ścian. Z kolei w nawie i zakrystii zastosowano sklepienie kolebkowe z lunetami, a w kaplicach krzyżowe. Posadzka wykonana została z kwadratowych płyt marmurowych w kolorze brunatnoczerwonym. W pomieszczeniu obok zakrystii podłogę stanowi szary kamień.

Do najważniejszych elementów powiązanych z wystrojem i wyposażeniem kompleksu należą także:

· Figura św. Franciszka znajdująca się przed fasadą kościoła (połowa XVIII wieku),

· Figura św. Onufrego znajdująca się przed fasadą kościoła (połowa XVIII wieku),

· Figura Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej znajdująca się przed fasadą kościoła (połowa XVIII wieku),

· Ołtarz św. Wawrzyńca z Brindisi datowany po 1768 roku,

· Ołtarz św. Fidelisa (1762-1765).