Antoni Wieruski (1804-1869), powstaniec listopadowy, kapitan legionu polskiego na Węgrzech (1848), służył w pułku kozaków sułtańskich, major w Legionie Polskim (1854-1856), instruktor armii tureckiej, dowódca batalionu 1 Pułku Jazdy Ruskiej (1863), dyrektor banku w Stambule, opiekun Adampola, administrator Adampola (1850-1853), dyrektor (1852-1853), zginął zasztyletowany kawaler Virtuti Militari, odznaczony orderem Mecidiye 
Narodziny 1804, w województwie lubelskim Królestwa Polskiego. Polski. 1827 – służy w armii Królestwa Kongresowego. W powstaniu 1830-31 porucznik lub podporucznik piechoty, odznaczony odznaczeniem Virtuti Militari. 1832 – przebywa na emigracji we Francji 
Grudzień 1848 Zostaje mianowany 26. (16.) kapitanem polskiej drużyny myśliwskiej księcia Józefa Woronieckiego na Máramarossziget. Od stycznia 1849 był dowódcą 5 kompanii 1 batalionu polskiego w Korpusie Górnej Cisy. Bierze udział w walkach z Imperialnym Korpusem Schlika. Marsz 9- jeden z organizatorów i dowódców 2. batalionu polskiego w Hajdúnánás. Od kwietnia z dwiema kompaniami swojej jednostki w armii Górnych Węgier, czyli służy w utworzonym w związku z nią Legionie Polskim. Został ranny podczas starcia Lemes z Rosjanami (23 czerwca). Lipiec (16.)- major, dowódca swojego oddziału w armii Centralnej Cisy, w głównej armii węgierskiej skupionej od początku sierpnia pod Szegedem. 17 sierpnia zostaje odznaczony odznaką za zasługi wojskowe III klasy. 
Pod koniec wojny o niepodległość uciekł z legionem przez Serbię na ziemię turecką. 1850- Głowa Adampola – wsi w Turcji założonej przez polskich uchodźców. W czasie wojny krymskiej był majorem, a następnie podpułkownikiem polskiej dywizji zorganizowanej pod armią brytyjską, 1858- pułkownikiem armii tureckiej, następnie powrócił do Adampola koło Stambułu.W 1869 r. w maju padł ofiarą serbskiego zabójcy.