Antoni Szylling (1884-1971), generał dywizji Wojska Polskiego. Brał czynny udział w tajnych organizacjach bojowych „Proletariat” i bojówkach PPS. Wcielony do wojska rosyjskiego w głębi Rosji, gdzie przebywał 2 lata. W latach 1909-1912 ukończył w Wyższej Szkole Rolniczej w Warszawie Kursy Przemysłowo Rolnicze. 27 stycznia 1919 r. został przyjęty do Wojska Polskiego i w wojnie polsko-bolszewickiej dowodził 44 pułkiem piechoty. 1 stycznia 1926 został przemianowany z oficera rezerwy na zawodowego, w stopniu pułkownika i przeniesiony do 23 Dywizji Piechoty w Katowicach na stanowisko dowódcy piechoty dywizyjnej. W międzyczasie, od 3 stycznia do 24 czerwca 1927 roku, był słuchaczem III Kursu Centrum Wyższych Studiów Wojskowych w Warszawie. 25 maja 1937 r. został mianowany generałem do prac przy Generalnym Inspektorze Sił Zbrojnych. W kampanii wrześniowej dowodził Armią „Kraków”, która chociaż kilkakrotnie otaczana, dotarła aż na Lubelszczyznę. Pod Tomaszowem polskie oddziały stoczyły ostatnią bitwę. Gen. Szylling dostał się do niemieckiej niewoli i do 30 kwietnia 1945 roku przebywał w obozie jenieckim VII A Murnau. Wyzwolony przez Amerykanów – wyjechał najpierw do Francji, następnie do Wielkiej Brytanii i Kanady. Odznaczony m.in. dwukrotnie Orderem Virtuti Militari (krzyż złoty i srebrny) oraz trzykrotnie Krzyżem Walecznych. Zmarł w Montrealu i został pochowany na cmentarzu w Saint-Sauveur w prowincji Quebec.