Jedna z ulubionych rzeźb artysty. Powstawała co najmniej trzy lata. Przedstawia mitologicznego centaura, półkonia, półczłowieka, ustawionego na postumencie, na którym artysta umieścił fragmenty popiersi z zabandażowanymi głowami. W jednym z popiersi medalion z twarzą Gorgony. Pod kopytami Centaura porzucony, niekompletny, pozbawiony głowy i nóg tors męski z, być może, zerwaną z tarczy głową Meduzy. Powierzchnia rzeźby wzbogacona licznymi elementami innych rzeźb, powstawianymi w klatki, np. półprofil twarzy, przypominający artystę czy tors kobiecy. Na męskiej muskulaturze piersi fragment blaszanej zbroi z głową Meduzy.

Sam artysta mówił, że tworząc Centaura chciał uniknąć za wszelką cenę XIX wiecznej maniery jeźdźca czy konia. Stworzył za to formę klasyczną, z wpisaną współczesnością.

Rzeźba doskonale łączy w sobie charakterystyczne cechy stylu Mitoraja. Mityczna postać, będąca symbolem siły i nieokiełznanego męstwa, jest w przedstawieniu polskiego rzeźbiarza ułomna, okaleczona, niepełna. Utrącone ramiona „Centaura” to kolejny popularny motyw w twórczości Mitoraja. W torsie Centaura widać także inspirację Michałem Aniołem, fascynację antykiem, starożytnością, mitologią.

Materiał: brąz

Lokalizacja: Canary Wharf (kompleks biurowy we wschodnim Londynie w dzielnicy Tower Hamlets, Londyn, Anglia)

Piazza del Centauro, (Pietrasanta, Włochy)