Związki jednego z najważniejszych kompozytorów XX w., Karola Szymanowskiego, ze Szwajcarią sięgają 1895 r., gdy jako 12-letni chłopiec wyjechał z rodziną do Genewy. Powodem wyprawy były względy rodzinne. Szymanowski powrócił z tej podróży z fascynacją twórczością Richarda Wagnera oraz wyciągami fortepianowymi do jego oper. Oryginalne kompozycje niemieckiego twórcy zapadły głęboko i na długo w pamięci Szymanowskiego, stanowiły jeden z impulsów przez, który pozostał kompozytorem.

Od tego czasu Szymanowski gościł w Szwajcarii wielokrotnie m.in. w: 1926, 1929-1930, 1931, 1935, 1937. Podczas tych pobytów odwiedził: Zurychu, Davos, Zuoz, Lozannie. Wizyty stanowiły pretekst do zapoznania się z miejscowym krajobrazem i kulturą, muzyką graną na najważniejszych lokalnych scenach (m.in. Hindemitha, Krasy, Caselli, Weilla, Tansmana i Weberna), spotkań towarzyskich, popularyzowania swej twórczości, ale także leczenia.

W ostatnich latach życia Szymanowski z uwagi na nadwyrężony stan zdrowia zaczął przyjeżdżać do szwajcarskich kurortów zdrowotnych. Problemy zdrowotne zapoczątkował rok 1927. W tym czasie muzyk objął stanowisko dyrektora Konserwatorium Warszawskiego, tymczasowo rezygnując z pracy kompozytorskiej na rzecz ścieżki pedagogicznej. Komplikacje zdrowotne artysty stały się jednak przyczyną dymisji z tego stanowiska. Zdiagnozowano ostrą formę gruźlicy. W rezultacie Szymanowski zdecydował się pod koniec 1929 r. na wielomiesięczne leczenie w sanatorium Guardaval w Davos.

Pobyt w sanatorium przyniósł remisję, dzięki czemu w 1930 r. Szymanowski przyjął ofertę pracy rektora na nowo uformowanej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie. W kolejnych latach choroba zaatakowała jednak gardło i przełyk kompozytora, dlatego pod koniec życia mierzył się z problemami nie tylko z mówieniem, ale także przełykaniem pożywienia. W połowie marca 1937 r. przewieziono go do specjalistycznej kliniki doktora Dufour na Signalu w Lozannie, gdzie zmarł 29 marca, kwadrans po północy. W ostatnich chwilach towarzyszyła mu młodsza siostra, znana i ceniona śpiewaczka Stanisława Korwin Szymanowska. Opiekowała się nim, trzymając rękę, czytając, mówiąc niemal aż do jego ostatniego tchnienia. Po załatwieni formalności towarzyszyła mu w ostatniej trasie w wagonie przewożącym szklaną trumnę z jego zabalsamowanym ciałem do ojczyzny.

Popiersie Karola Szymanowskiego w Konserwatorium Muzycznym

Lokalizacja: hall siedziby Konserwatorium Muzycznego

Twórca: Zofia Wolska

Rok powstania: 2007

Technika: rzeźba, brąz

Materiały: brąz, kamień

Wymiary: 34 x 34 x 50 cm

Opis: Rzeźba portretowa przedstawiającą kompozytora w dojrzałym wieku. Popiersie to odlew brązowy. Szymanowski przedstawiony jest werystycznie, z ostrymi, wyrazistymi rysami twarzy, włosami zaczesanymi na prawą stronę. Na kamiennym postumencie inskrypcja w języku francuskim i polskim: KAROL SZYMANOWSKI (1882-1937) - pianiste et compositeur polon ais, auteur d’un des plus célèbres opéras polon ais Le Roi Roger, décédé le 29 mars 1937 à la Clinique du Signal à Lausanne / KAROL SZYMANOWSKI (1882-1937) - polski kompozytor i pianista, autor jednej z najsłynniejszych polskich oper Król Roger. Zmarł 29 marca w sanatorium Clinique du Signal w Lozannie / Auteur du buste / autorka rzeźby: Zofia Wolska (Varsovie / Warszawa)”