Historia parafii w Machlińcu i jej kościoła
Historia wsi Machliniec sięga początku trzeciej dekady XIW wieku, kiedy to została ona założona dla sprowadzanych z terenów Czech osadników. Powstanie parafii wiązało się z naciskami niemieckich osadników.

Początkowo we wsi powstała jedynie niewielka, drewniana kaplica, której projekt zatwierdzono w 1938 roku. Wykonać ją miał niejaki W. Klafs, a poświęcona została w 1842 roku. 16 lat później rozpoczęto starania o zbudowanie murowanego kościoła parafialnego. Kamień węgielny pod budowę świątyni położono w 1860 roku, a kościół konsekrowany został w 1868 roku.

Po wybuchu II wojny światowej, w 1939 roku, mieszkający w Machlińcu niemieccy osadnicy opuścili wieś. Od roku 1942, przez blisko 20 lat budynek użytkowany był jako cerkiew. Zamknięta od 1960 roku cerkiew niszczała, aż do jej gruntownego remontu w 1995 roku, który znacząco zmienił jej architekturę, zbliżając jej charakter do cerkiewnego.

Architektura
Kościół pw. Świętej Trójcy w Machlińcu jest budowlą murowaną i otynkowaną. Składa się z nawy o trzech przęsłach oraz nieco niższego, jednoprzęsłowego prezbiterium, do którego dostawione zostały dwa aneksy na planie prostokątów, mieszczące zakrystię i skarbiec. Wnętrze świątyni pozbawione jest artykulacji. Odnajdujemy także drewniany chór muzyczny wsparty na dwóch słupach.

Pierwotnie wszystkie pomieszczenia kryte były stropami, podczas gruntownego remontu w 1995 roku nawa główna otrzymała jednak pseudosklepienie o przekroju wielobocznym. Dachy nawy i prezbiterium są dwuspadowe, zaś nad aneksami - wielospadowe.

Świątynia posiada trójpolową fasadę, którą zwieńczono trójkątnym przyczółkiem. Na jej osi znajduje się wejście do kościoła oraz półkoliste okno.

Wyposażenie
Wyposażenie kościoła w Machlińcu uległo rozproszeniu i zniszczeniu po opuszczeniu kościoła w II połowie XX wieku. Inwentarz z 1938 roku wskazuje, że jeszcze w okresie dwudziestolecia międzywojennego kościół w Machlińcu posiadał trzy ołtarze, z których główny posiadał dwa olejne obrazy na płótnie (przedstawiające Św. Jana Nepomucena i Św. Trójcę), zaś znajdujące się po dwóch stronach łuku tęczowego ołtarze boczne po jednym obrazie, także wykonanym olejem na płótnie (obrazy przedstawiały Matkę Boską oraz Najświętsze Serce Jezusa).

W świątyni znajdowały się także inne elementy wyposażenia, takie jak ambona z przedstawieniami ewangelistów, organy, złocone naczynia i szaty liturgiczne. Zachowały się także wspomnienia o znajdujących się w kościele obrazach i rzeźbach, przedstawiających postacie Matki Boskiej, Chrystusa oraz świętych i aniołów.

W l. 90 XIX wieku w kościele wykonano dekorację malarską stropu, która jednak nie zachowała się do dnia dzisiejszego. W prezbiterium anonimowy artysta namalował Wniebowzięcie Matki Boskiej, zaś nawę ozdobił krzyżem na tle rozgwieżdżonego nieba.