Lacko (obecnie Solanowatka) to wioska na przedmieściu Dobromila, w której od średniowiecza wydobywano wysokiej jakości sól kuchenną, znaną również w Europie Zachodniej. Kopalnia nosiła nazwę „Saliny”. W czerwcu 1941 r. funkcjonariusze NKWD utopili w szybie z solanką tej kopalni zwłoki kilkuset więźniów pomordowanych w areszcie i więzieniu w Dobromilu. Gdy do miasta wkroczyli Niemcy, przystąpiono do ekshumacji. Szczątki ofiar, które udało się wydobyć z szybu kopalnianego, pochowano na cmentarzu w zbiorowej mogile. Część ciał ofiar, których nie udało się wydobyć, pozostała na zawsze w szybie kopalni. Ponadto do tego samego szybu wrzucono ciała Żydów, których najpierw Niemcy zmusili do dokonania ekshumacji ofiar NKWD, a następnie zamordowali.

Ok. 2001 r. na szczycie szybu, w którym utopiono ciała pomordowanych więźniów, stanął pomnik. Jego autorem jest Dymitr Krwawicz, profesor ASP. Pomnik jest bardzo dramatyczny w swojej wymowie – na betonowej płycie umieszczono postać człowieka wykrzywionego w śmiertelnej konwulsji; płytę otacza siedem krzyży pochylonych nad nią jak namiot i u góry złączonych koroną cierniową. Obok pomnika stoi niewielka biała kapliczka z ołtarzem. Upamiętnienie nie posiada żadnej inskrypcji.