Położony w 1. dzielnicy Paryża, przy placu Maurice-Barres, kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny od lat pełni rolę duchowego i kulturalnego centrum dla Polaków mieszkających w stolicy Francji. Przekazana pod opiekę Polskiej Misji Katolickiej w 1848 r. świątynia stała się ważnym miejscem upamiętnienia wielu postaci i wydarzeń związanych z historią Polski.

W atmosferze konfliktów. Historia powstania budynku

Klasycystyczny kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Paryżu został wzniesiony w latach 1670-1676 według projektu francuskiego architekta Charles'a Errarda, pierwszego dyrektora Akademii Francuskiej w Rzymie, na miejscu dawnej kaplicy przyklasztornej jezuitów. Modyfikacje wprowadzone do pierwotnych planów architektonicznych spotkały się z niezadowoleniem konwentu fundatorów świątyni. W wyniku tych zmian, rzekomo dokonanych samowolnie, wybuchł konflikt między projektantem a kierownikiem budowy. Atmosfera wzajemnych oskarżeń uniemożliwiła ostateczne ukończenie świątyni. Nieukończony kościół został dodatkowo zniszczony podczas rewolucji francuskiej, podczas której służył jako koszary.

Polska świątynia

W 1848 r. arcybiskup paryski Denis Affre powierzył opiekę nad kościołem Polakom oraz Polskiej Misji Katolickiej. Od 1884 r. świątynia pozostaje pod opieką największej polskiej parafii we Francji - Concorde. Nowi użytkownicy wprowadzili liczne zmiany we wnętrzu, wzbogacając je o wiele poloników. Wśród nich znajdują się kopie kultowych obrazów z Polski, takich jak wizerunki Matki Boskiej Częstochowskiej i Ostrobramskiej, a także tablice upamiętniające postaci i wydarzenia ważne dla polskiej historii, m.in. pierwszego przełożonego Misji Polskiej w Paryżu - księdza Aleksandra Jełowickiego, poetę Juliusza Słowackiego oraz ofiary stanu wojennego w Polsce.