Położony na terenie wyrobisk po kamieniołomach, otwarty w 1825 r. cmentarz Montmartre ma dla Polaków szczególne znaczenie. Dały temu nawet wyraz władze cmentarne, nadając jednej z położonych nieopodal głównego wejścia alejek nazwę Avenue des Polonais. 

Przy alejce znajdują się cztery polskie groby zbiorowe o oryginalnych formach architektonicznych i dekoracji nawiązującej do symboliki narodowej. Znajdziemy na nich m.in. wizerunek Orła Polskiego, zrywającego się do lotu, herby dwudzielne z Orłem i Pogonią (symbol zjednoczonej Polski i Litwy, czyli dawnej Rzeczpospolitej) oraz motywy związane z upamiętnianiem powstania listopadowego, takie jak kosy i szable, sztandary, a także „Gwiazda wytrwałości” z inskrypcją „Usque ad finem” (aż do końca). Nagrobki te noszą nazwy zwyczajowe: członków Rządu Narodowego, Exules Poloni Memoriae Suorum, Towarzystwa Demokratycznego Polskiego.

Groby zbiorowe stanowiły przejaw zbiorowej chęci utrwalenia pamięci o wydarzeniach narodowych i związanych z nimi postaciach. Umożliwiały uhonorowanie osób, które zapisały się w historii, poświęcając sprawie narodowej wszystko, mimo niejednokrotnie skromnego życia wiedzionego na emigracji. W celu tworzenia grobów zbiorowych kupowano koncesje wieczyste na użytkowanie ziemi po to, aby w grobowcu zebrać szczątki zmarłych w różnym okresie. Wielokrotnie zbierano w nich trumny przeniesione z różnych miejsc, a nad pochówkami wznoszono pomniki o oryginalnych formach architektonicznych. Pomysłodawcą tej idei był żołnierz, uczestnik powstania uszyckiego na Podolu w 1831 r. Leon Stempowski.