W samym sercu wileńskiego Starego Miasta znajduje się niezbyt długa uliczka nosząca nazwę zaułka Literackiego. Wąski, kręty i wyjątkowo malowniczy biegnie od ulicy Zamkowej ku Wilence w kierunku kościoła pw. św. Michała Archanioła.

W XVII w. nazywała się ulicą Do Kalwińskiego Zboru. U jej wylotu, gdzie dziś jest nieduży skwerek, znajdował się zbór kalwiński. W 1639 r. król Władysław IV nakazał kalwinom przenieść się poza wały miejskie, a świątynię zburzyć. Decyzją władz miejskich zbór przeniesiono poza mury miasta na ulicę Zawalną. Później ulica Literacka nazywana była zaułkiem Św. Michalskim, Św. Michalskim II, Pokrowskim, aż ostatecznie przyjęła się nazwa Literacki, ponieważ w XIX stuleciu mieściło się przy nim wiele księgarń i niedużych antykwariatów.

W czasie II wojny światowej ta niezbyt długa uliczka, w odróżnieniu od pobliskiej Zamkowej, praktycznie nie ucierpiała, kamieniczki nie zostały zniszczone. Do naszych czasów zachowały się fasady domów w pierwotnym kształcie.

W domu pod numerem 5 mieszkał poeta Adam Mickiewicz po powrocie z Kowna w 1823 r. Wynajmował mieszkanie w domu państwa Piaseckich, który na początku XIX w. należał do ojca znanego filarety, Kazimierza. To właśnie tu przyszły wieszcz został aresztowany jesienią 1823 r. i osadzony w klasztorze Bazylianów. Okna pokoju wychodziły na ulicę, jednak sam pokój nie został dokładnie zlokalizowany. Na frontonie arkady wjazdowej umieszczono tablicę pamiątkową w języku polskim, natomiast niżej, po jej obu stronach, wmurowano płyty z napisem w języku litewskim i rosyjskim.

Przed II wojną światową przy tym zaułku mieszkał Czesław Miłosz. Pracował wtedy w Rozgłośni Wileńskiej, która mieściła się przy ulicy Adama Mickiewicza pod numerem 22, w ostatniej bramie tego zaułka. Poeta wspominał, że po prawej stronie, tuż za bramą, znajdowało się wejście na schody, z których wchodziło się do pokoju. Okno umieszczono w głębi wykuszu. Jest to dom przy obecnym zaułku Literackim pod numerem 9. na rogu ulicy Rusų i przylega do murów klasztoru Bernardynek przy kościele pw. św. Michała Archanioła. W XIX stuleciu dom należał do rodziny Puzynów. Miłosz pisał, że pokój ten zajmował zimą 1936 r. To było mieszkanie jak z poprzedniej epoki, pełne starych mebli, bibelotów, obrazów. Był tam piec, łóżko dębowe Służącą była stara Litwinka. Ów pokój w pamięci poety zapadł głęboko i zawsze ciepło go wspominał.

Na murach tej kameralnej uliczki upamiętniono postacie wybitnych literatów związanych z nadwilejskim grodem i Litwą. W 2008 r. w jedną ze ścian wmurowano pierwsze tabliczki. Zostało zamieszczonych 200 drewnianych, ceramicznych, metalowych, szklanych tabliczek upamiętniających związanych z Wilnem pisarzy i poetów. Powstała Ściana Literatów. Z polskich twórców związanych z miastem nad Wilią upamiętniono: Adama Mickiewicza, Juliusza Słowackiego, Józefa Ignacego Kraszewskiego, Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego, Wisławę Szymborską i właśnie Czesława Miłosza, który ma tu też swoją tabliczkę.