Jan Rudomina-Dusiacki[a] (1581-1646) – rotmistrz husarski, poseł na sejmy, chorąży i kasztelan nowogródzki. Studiował na Akademii Wileńskiej gdzie był członkiem Sodalicji Mariańskiej. Następnie udał się do Ingolstadt w towarzystwie Jana Paca, wojewodzica mińskiego, gdzie w 1600 roku zarejestrował się na miejscowym uniwersytecie. Później został guwernerem dla trzech synów Mikołaja Krzysztofa Radziwiłła w Augsburgu, a razem z nimi udał się do Włoch. Podczas studiów w Bolonii w 1607 roku zmarł jeden z synów Radziwiłła, którego ciało Rudomina przewiózł na Litwę w 1608 roku. Jan Rudomina-Dusiacki z pomocą swojego ojca został wybrany na deputata do Trybunału Litewskiego przez szlachtę powiatu brasławskiego w 1610 roku. Z czasem awansował, zostając sekretarzem i dworzaninem królewskim. Otrzymał także leśnictwo wilkijskie od Zygmunta III Wazy oraz dobra Połonkę. Dzięki majątkowi i funkcji podwojewodziego z ramienia Mikołaja Sapiehy, zdobył znaczną pozycję wśród nowogródzkiej szlachty. Podczas wojny polsko-tureckiej, Jan Rudomina-Dusiacki zaciągnął żołnierzy do chorągwi husarskiej na polecenie hetmana Jana Karola Chodkiewicza. W trakcie bitwy pod Chocimiem w 1621 roku wziął udział w kontruderzeniowej szarży, podczas której poległ jego brat Jerzy, a on sam został ranny. W drugiej połowie 1627 roku Jan Rudomina-Dusiacki uczestniczył w wojnie ze Szwedami w Inflantach, dowodząc chorągwią husarską. Za swoje zasługi otrzymał urząd chorążego nowogródzkiego i myto w Połocku. Był również aktywnym politykiem, pełniąc funkcję posła dziewięciokrotnie w latach 20. i 30. XVII wieku, a także uczestnicząc w różnych sejmikach i konferencjach politycznych. W 1635 roku wykazał się jako przeciwnik Jerzego Ossolińskiego, który był oskarżany o nielegalne zmiany w konstytucji. W 1636 roku został kasztelanem nowogródzkim, jednak skupił się na zarządzaniu swoimi majątkami i nie odgrywał istotnej roli w życiu publicznym. Jan Rudomina-Dusiacki jest również uważany za autora wierszowanego dzieła zatytułowanego "Diariusz prawdziwy expediciej Korony Polskiej y Wielkiego Xięstwa litewsk. Przeciw Osmanowi Cesarzowi Tureckiemu w roku 1621 Pod Chocimem w Wołoszech fortunnie odprawioney".