Malowniczo rozłożony na wzgórzu w zachodniej części miasteczka cmentarz został założony prawdopodobnie na przełomie lat 30. i 40. XIX wieku, co można wywnioskować z dat na zachowanych nagrobkach. Najstarszym z nich jest klasycystyczna stela z akroterionem należąca do zmarłych w dzieciństwie Pauliny i Angeliki Weimess (zm. 1840), z inskrypcją niemiecką. W pobliżu znajduje się również luźna blaszana tablica inskrypcyjna Sidonii Gröhman z 1841 roku.

Nowa część nekropolii, prawie w całości z inskrypcjami w języku ukraińskim, jest dobrze utrzymana. Stara natomiast, z polskimi inskrypcjami, jest bardziej zaniedbana. Wiele nagrobków tam się znajdujących zostało rozbitych lub zarosło rośinnością. Układ przestrzenny nekropolii jest zatarty – składa się ona z części „górnej” i „dolnej”.

Głęboko w zaroślach ukryty jest żeliwny nagrobek burmistrza Starego Sambora - Antoniego Burghardta (zm. 1874) z bogatą dekoracją neogotycką w formie ażurowych konstrukcji, maswerków i ostrołuków i w ozdobnym żeliwnym ogrodzeniu. W pobliżu znajduje się ozdobny kamienny pomnik, pozbawiony krzyża, na grobie Karoliny z Seelingów Sondenfels (zm. 1886).

Hauser zwraca również uwagę na wysoki obelisk z czarnego marmuru na grobie Macieja Streca (zm. 1896); sygnowany przez Fr. Langnera pomnik z różowego kamienia na grobie Millerów; dekorowany arkadami i niszami nagrobek Mariana Staniszewskiego (zm. 1901); zaniedbany kamienny pomnik na grobie Stanisława Obuszkiewicza (zm. 1908) czy neogotycki nagrobek poborcy podatkowego i burmistrza Starego Sambora - Henryka Rogody (zm. 1911).

Z większości inskrypcji możemy dowiedzieć się jakie funkcje pełniły osoby pochowane jeszcze za życia. Jest to swoista kronika życia społecznego miasteczka.
Na cmentarzu znajduje się również bezstylowa kaplica, z pilastrami w narożach i półkolistymi oknami.

Informacje o cmentarzu opublikowane (patrz bibliografia).

Bartłomiej Gutowski, Wiktoria Grabowska