W roku 1958 powstała idea organizacji sympozjów rzeźbiarskich na terenie dawnych rzymskich kamieniołomów piaskowca w Sankt Margarethen im Burgenland. Pierwsze sympozjum odbyło się w roku 1959.  W roku 1960 zaproszony został pierwszy artysta z Polski Olgierd Truszyński (ponownie uczestniczył w sympozjum w roku 1964), rok później zaproszono Alinę Szapocznikow, która zrealizowała rzeźbę "Miąższ I" (zobacz  Archiwum Aliny Szapocznikow).  W 1963 roku Magdalena Więcek zrealizowała rzeźbę "Kamień". W 1969 Adolf Ryszka, który wykonał rzeźbę "Kompozycja" (ponownie wziął udział w sympozjum w roku 1991). W roku 1985 w odbyło się jedno z sympozjów form ceramicznych, w którym udział wziął Edward Łagowski.

Idea sympozjów w St. Margarethen w Burgenlandzie pochodzi od Karla Prantla (1923-2010). Zaczątkiem idei sympozjum była jego praca "Kamień graniczny (1956-1958) nad którą pracował bezpośrednio w kamieniołomach. Sama rzeźba ustawiona została zaś na granicy Austrii i Węgier. Ta praca i sposób pracy nad nią stał się inspiracją dla Prantla do kontynuacji działań. W  roku 1959 udało mu się we współpracy z Heinrichem Deutsche - w ramach pierwszego sympozjum - zaprosić ośmioro rzeźbiarzy. Zgodnie z założeniami w sympozjach brać mieli udział artyści "zza żelaznej kurtyny". I chociaż nie udało się to w roku 1959 to już w roku 1960 w sympozjum wziął udział Olgierd Truszyński. Karl Prantel mówił też o tym, że bardzo ważny jest dla niego bezpośredni kontakt z miejscem, z którego pochodzi kamień, powstaje w ten sposób naturalną łączność między rzeźbą i miejscem. A Sankt Margarethen w Burgenland - jeden z najstarszych kamieniołomów europejskich.