Stary cmentarz katolicki w Schodnicy położony jest na stoku zalesionego wzgórza, za budynkiem sanatorium. Został założony prawdopodobnie pod koniec II połowy XIX wieku, co można wywnioskować z dat na zachowanych nagrobków. Według Hausera musiało być ich wcześniej znacznie więcej.

Jest to cmentarz szczątkowy, głównie z inskrypcjami w języku polskim (oprócz jednego). Ocalałe nagrobki kryją się w gęstych zaroślach, prawie wszystkie są rozbite lub pozbawione inskrypcji. Teren opuszczonego już dawno cmentarza jest obecnie miejscem spacerów kuracjuszy pobliskiego sanatorium. Hauser podejrzewa, że nekropolia ta zniknie niedługo z powierzchni Schodnicy.

Autor opracowania bardziej niż nagrobkami zainteresowany jest żeliwnymi ogrodzeniami, które je otaczają. Najpiękniejsze znajdują się przy nagrobkach: Stasia Samela (zm. 1897), w formie rozbitego obelisku z czarnego marmuru oraz Bolusia Łodzińskiego (zm. 1897), w formie steli zwieńczonej rzeźbą anioła (bez głowy).

Hauser wspomina też o skałkach na grobie Rozalii Kozioł (zm. 1899), zwieńczonych prawdopodobnie leżącą w pobliżu rzeźbą świętej czy o bezimiennym kamiennym obelisku ozdobionym płaskorzeźbionym liściem palmety.

Pozostałe nagrobki należą do: Hieronima Marcelego Bobrowskiego (zm. 1901) i Kondrata Hudzana (zm. 1933).

Na stronie na Facebooku Górnośląskiego Oddziału Stowarzyszenia Wspólnota Polska znajdują się materiały związane z projektem dotyczącym prawdopodobnie uprzątniecia cmentarza.
https://www.facebook.com/watch/?v=528349311582376

Z artykułu na stronie Instytutu Polonika z 2021 roku dowiadujemy się, że konserwatorzy zabytków udali się do Schodnicy „w celu wykonania wstępnego rozeznania co do lokalizacji polskiego cmentarza i stanu znajdujących się tam nagrobków. W tym celu przeprowadzili też wywiad środowiskowy i kwerendę źródłową”.
https://polonika.pl/programy/programy-grantowe/programy-grantowe-instytutu/wolontariackie-prace-inwentaryzacyjno-porzadkowe

Informacje o cmentarzu opublikowane (patrz bibliografia).

Bartłomiej Gutowski, Wiktoria Grabowska