Stanisław Sikora (1911-2000), był rzeźbiarzem i medalierem. Uczęszczał do Szkoły Przemysłu Drzewnego w Zakopanem i do warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, którą ukończył w 1938 r. Jego nauczycielem był Tadeusz Breyer. Sikora był nagradzany i wystawiany na wielu krajowych oraz zagranicznych wystawach. Otrzymał m.in. Srebrny Medal i dyplom na wystawie Arts et Techniques dans la Vie Moderne w Paryżu (1937), pierwszą nagrodę i złoty medal na Międzynarodowym konkursie w Arezzo (1965), Grand Prix na Międzynarodowej Wystawie Malarstwa i Rzeźby o wielką nagrodę księcia Rainera III w Monte Carlo (1965). W 1979 r. stworzył pierwszy w Polsce medal poświęcony Janowi Pawłowi II. Był autorem m.in. Pomnika ku czci Polaków pomordowanych w obozie koncentracyjnym w Mauthausen, Mauzoleum Gustawa Orlicz-Dreszera, Pomnika Światowida w Kopenhadze, kompozycji ,,Polska” w Londynie. Od 1946 r. mieszkał na Saskiej Kępie w Warszawie. Jego pracownia znajdowała się przy ulicy Obrońców 28/30. W 2000 r. wydał biograficzną książkę: „Jedno życie”.