Cmentarz z polskimi pomnikami nagrobnymi. Informacje o cmentarzu opublikowano (patrz bibliografia). Jak piszą Lewkowscy i Walczak, „nieczynny cmentarz katolicki dawnego zaścianka szlacheckiego zlokalizowany jest 200 m na południowy wschód od miejscowości Januszki, przy drodze gruntowej, na skraju lasu sosnowego. Cmentarz położony na terenie wznoszącym się w kierunku południowym. Od północy i wschodu otoczony jest polami. Granice i plan cmentarza zupełnie nieczytelne, po stronie wschodniej zachowały się tylko resztki ogrodzenia z kamieni narzutowych. Pochówki rozrzucone są nieregularnie na stoku wzniesienia., najstarsze na jego kulminacji. Cmentarz powstał najprawdopodobniej w roku 1843, o czym świadczy zachowany kamień erekcyjny z tą datą znajdujący się na szczycie wzniesienia. (…) Z powodu gęstego poszycia leśnego teren cmentarza jest trudno dostępny. W części północnej ślady transzej i okopów, pozostałości prawdopodobnie z okresu I wojny światowej. Rozrastająca się zieleń doprowadzi do naturalnego zaniku cmentarza.” Jak informują wspomniani autorzy, na cmentarzu pozostało siedem nagrobków z lat 1883-1908. Najstarszy należy do Antoniego Zmaczyńskiego. Na granitowym głazie znajduje się następująca inskrypcja: „Ś. P. ANTONI ZMACZYŃSKI / ŻYŁ LAT 39 / UM. 3 MARCA / 1883 R." 

Bartłomiej Gutowski, Dawid Mendrek