Cmentarz położony jest w miasteczku, na łagodnym wzniesieniu. Na terenie czynnej wciąż nekropolii znajduje się bardzo dużo pustych miejsc po nagrobkach. W czasie inwentaryzacji odnaleziono w sumie 72 polskie pomniki. Najstarszy udokumentowany pochówek Michaliny Tymińskiej miał miejsce w 1880 r. W czasie inwentaryzacji udało się odnaleźć nagrobki duchownych: ks. Józefa Bara (1902‒1919), ks. Ludwika Skiminy (1901‒1919), ks. Bronisława Mroziuka (zm. 1920) oraz ks. Fidelisa Paszkowskiego (zm. 1891) pochowanego wraz z matką Dorotą z Rogalskich (zm. 1891). Na terenie nekropolii znajduje się grób Anny oraz Józefa i Michała Cudzowskich, którzy zginęli od uderzenia granatu w 1939 r., o czym informuje inskrypcja nagrobna. Niestety nie doprecyzowano, kiedy dokładnie spotkała ich tragiczna śmierć. Na cmentarzu w Baryszu odnaleziono jeden sygnowany nagrobek. Twórcą pomnika Marceli (1869‒1924) i Ludwika (1859‒1925) Wujcików był A. Potyra, który prowadził w Monasterzyskach zakład kamieniarsko-rzeźbiarski. Pozostałe monumenty zostały wykonane przez anonimowych kamieniarzy z lokalnych warsztatów i reprezentują przeciętny poziom krajowy. Na terenie nekropolii znajduje się ziemna mogiła, w której spoczęły ciała ok. 135 ofiar ataku UPA na mieszkańców Barysza w nocy z 5 na 6 lutego 1945 r.30 Nie był to jedyny akt zbrodni, jakiego dopuścili się banderowcy w miasteczku. Z materiałów zebranych przez Czesława Blicharskiego wynika, że w Baryszu zamordowano największą liczbę mieszkańców ze wszystkich opisanych przez świadków wsi i miasteczek. Na cmentarzu odnaleziono nagrobek Józefa Kowcza zabitego w lipcu 1939 r. przez UPA oraz Józefa Chmielewskiego, który zginął z rąk banderowców 8 października 1944 r.