W 1920 roku podczas walk z bolszewikami i postoju wojsk polskich Grupy gen. Rydza-Śmigłego został założony w Dyneburgu cmentarz przeznaczony na pochówki polskich legionistów biorących udział w wyzwalaniu Łotwy z rąk bolszewickich. Zlokalizowano go w obrębie polskiego cmentarza cywilnego na tzw. "Słobódce". Spoczęło na nim 173 polskich żołnierzy (wśród nich 26 o nieustalonych nazwiskach). Oprócz Polaków pochowano tu także 69 żołnierzy innych armii (m.in. jeńców bolszewickich), których nazwiska nie są znane. Legioniści pochowani na tym cmentarzu polegli w walkach m.in. pod Kazulami i Grustanami na początku stycznia 1920 r. Przeważały jednak późniejsze pochówki żołnierzy zmarłych z ran i chorób w miejskim szpitalu oraz w szpitalach polowych 101 i 102. Jako pierwszych pochowano tu legionistów poległych w dniach 9-10 stycznia 1920 r., jako ostatnich - zmarłych pod koniec kwietnia 1920 r. Na cmentarzu ustawiona została niewielka kaplica oraz prosty drewniany krzyż z napisem na trzech deseczkach: „1920. KU I.-V./ PAMIĘCI/POLEGŁYCH ŻOŁNIERZY NA KRESACH/Z GRUPY/GEN. RYDZA-ŚMIGŁEGO”. W 1921 r. utworzono w Dyneburgu Oddział Komitetu Bratnich Mogił, który opiekował się grobami żołnierzy łotewskich i polskich. Komitet zebrał środki na budowę pomnika ku czci polskich żołnierzy poległych na Łotwie w latach 1919-1920, który został uroczyście odsłonięty 22.06.1928 r. Był to czterometrowy sarkofag zbudowany z kamiennych bloków, posadowiony na kilkumetrowym nasypie ziemnym. W górnej jego części umieszczono płytę z napisem: „BOHATERSKIM POLSKIM ŻOŁNIERZOM POLEGŁYM W WALKACH O NIEPODLEGŁOŚĆ ŁOTWY/ KU WIECZNEJ PAMIĘCI”. W uroczystości brał udział prezydent Łotwy Gustavs Zemgals oraz premier P. Juraševskis. Tego samego dnia odsłonięto podobny pomnik na cmentarzu luterańskim przy mogiłach żołnierzy łotewskich. W miejscach tych odbywały się uroczystości w okresie międzywojennym. Po wkroczeniu Armii Czerwonej na Łotwę rozpoczęła się likwidacja cmentarza na Słobódce. Pomnik został rozebrany najprawdopodobniej już w 1940 r. Zniszczono również kopiec, na którym stało to upamiętnienie. Cmentarze polskie - cywilny i wojskowy zostały całkowicie zniwelowane w czasach sowieckich, utworzono tu kopalnię piasku i żwirownię, a po zakończeniu eksploatacji miejsce przeznaczono na miejskie wysypisko. Stowarzyszenie Polaków "Promień" w 1990 r. uporządkowało teren, zaś dwa lata później ze społecznych zbiórek ustawiono13-metrowy pomnik-krzyż autorstwa Romualda Gibowskiego i Wandy Bauliny. W 1999 r. odbyła się uroczystość odsłonięcia orła z brązu (ufundowanego przez Radę Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa) umieszczonego na pomniku. Na stopach pomnika leżą tablice z nazwiskami pochowanych legionistów ustalonymi w 2014 r. przez Radę OPWiM. Inskrypcje zawierają 145 nazwisk żołnierzy, ich stopnie wojskowe i daty śmierci. Wspomniano także o 28 nieznanych żołnierzach. Tablice sfinansowała Rada OPWiM. W 2008 r. teren byłego cmentarza wojennego został przebadany na zlecenie Rady OPWiM przez grupę archeologów pod kierunkiem prof. Andrzeja Koli metodą archeologicznych sondaży wiertniczych i metodą wykopaliskową. W wyniku prac oceniono, że eksploatacja żwirowiska całkowicie zniszczyła istniejące tu groby.