Zapomniane dzieło wybitnego rzeźbiarza, rektora warszawskiej ASP, jest interesujące zarówno z powodów artystycznych, historycznych (najważniejsza realizacja pomnikowa na szlaku armii gen. Maczka), jak politycznych (owoc krótkotrwałej współpracy władz PRL z administracją kraju zachodniego i Polonią belgijską po „odwilży” 1956).

Pomnik stoi na leśnym cmentarzu w pobliżu miejscowości Lommel i jest największą realizacją komemoratywną poświęconą żołnierzom dywizji gen. Maczka. Znajdują się tam groby 257 żołnierzy polskich. Początkowo powstało regularne założenie cmentarza (1946-1947): kilka grup białych krzyży ułożonych po obu stronach osi-alei głównej. Na jej końcu trzy kamienne ściany w układzie podkowy, zwieńczone osiowo wielkim krzyżem wys. 6,5 m (postawionym dopiero w 1990 r.). Przed nimi mniejsza ściana i nieco przesunięta z osi figura dłuta Wnuka. Uproszczona, zwarta figura kobiety z wieńcem laurowym rozwija koncepcję rzeźby „Macierzyństwo”, którą Wnuk wykonał w 1957 roku (ob. Park w Gdańsku-Oliwie); w całości założenia uzyskuje ona monumentalny wyraz wymownego znaku, symbolu heroizmu. Praca powstała w okresie „odwilży” na zlecenie polskiego MSZ. To jedyna realizacja zagraniczna wybitnego rzeźbiarza, autora m.in. głośnych pomników Wdzięczności w Gdyni i Włocławku, także przejmującej grupy „Kobietom czasów okupacji”. W dorobku Wnuka określa wyraźne już odejście od poetyki realizmu socjalistycznego w stronę ekspresyjnej deformacji i eksperymentów fakturalnych.

Na ścianie za figurą napisy w językach polskim, francuskim i flamandzkim „Za naszą i Waszą Wolność” oraz nazwy miejscowości ze szlaku bojowego poległych.