Postać mężczyzny na postumencie. Ciężar ciała spoczywa na prawej nodze, lewa wysunięta, co daje złudzenie ruchu. Harmonię w rzeźbie artysta osiągnął poprzez pochylenie głowy, wyraźnie umięśnienie nóg i antyczny, doskonały w proporcjach tors bohatera. Kontrast tworzy odłupany tył głowy i brak rąk. W przeciwieństwie do popularnych wyobrażeń w kulturze, Ikar Igora Mitoraja pozbawiony jest skrzydeł.

Interpretowany jako metafora cierpienia Ikar, usytuowany w nowoczesnej, pełnej współczesnych drapaczy chmur dzielnicy bankowej i korporacyjnej, może również symbolizować chęć ucieczki człowieka z zmechanizowanej codzienności i współczesności ku wolności oraz beztrosce, a także pragnienie wyrwania się z sideł rutyny oraz powtarzalności.

Podobnie jak w przypadku Erosa, Igor Mitoraj bardzo chętnie sięgał po postać Ikara, wymienić wystarczy chociażby takie prace, jak:

Ikaro screpalato (1998),

Ikaro (1998),

Ikrao grezzo (1998),

Ikaro (1999),

Ikaro alato (2000).

Rzeźbę „Ikaro alato” można oglądać w Warszawie (Żoliborz, ul. Wybrzeże Gdyńskie 4, przed Centrum Olimpijskim). „Ikaro alato”, w przeciwieństwie do rzeźby „Ikaro”, posiada jedno skrzydło (z prawej strony).

Materiał: brąz

Lokalizacja: La Défense (Paryż, Francja)