Tamara Łempicka (1898-1980), urodzona w Warszawie. Pochodziła z zamożnej rodziny, należącej do kulturalnej i towarzyskiej elity przedwojennej Polski. Jako dziecko spędzała wakacje na zachodzie Europy, m.in. we Francji i Włoszech i Szwajcarii. Tam zapoznała się z wielkimi dziełami malarskimi, które wywarły później wpływ na jej twórczość. Od 1911 roku mieszkała w Petersburgu. W 1916 roku poślubiła Tadeusza Łempickiego. Po rweolucji październikowej przenieśli się do Francji. W Paryżu Łempicka pobierała nauki malarstwa. W latach 20. prowadziła bogate i pełne ekscesów życie towarzyskie. W 1938 roku wyemigrowała, wraz z drugim mężem z Europy do Stanów Zjednocznonych Ameryki. Tam kontynuowała działalność artystyczną, jej charakterystyczny styl, często określany jako emblematyczny dla epoki art deco, został jednak z czasem uznany za archaiczny. Artystka zmarła w częściowym zapomnieniu, jednak współcześnie jej sztuka cieszy się w Polsce popularnością, zyskując zarówno uwagę publiczności, jak i badaczy.