Osada została założona w latach 30. XX w. jako jeden z punktów wyrębu lasu. Wiosną 1940 r. osiedlono tu obywateli polskich, deportowanych z terenów polskich przyłączonych w 1939 r. do ZSRR. 1.01.1941 r. w specposiołku mieszkały 652 osoby: 413 Polaków, 141 Białorusinów, 74 Ukraińców oraz 24 osoby innych narodowości.
Cmentarz, na którym od lat 30. grzebano osoby zmarłe w specposiołku Ulskoje, położony był w odległości 1 km na południowy zachód od osady. Chowano tu także Polaków zmarłych w sąsiedniej wsi Babricha. Nie jest znana lista pochowanych tu osób. Obecnie cmentarz znajduje się w lesie, teren zarósł drzewami.
W 2010 r. miejsce dawnego specposiołka zostało zbadane przez polsko-rosyjską wyprawę poszukiwawczą. Na cmentarzu znaleziono 22 kopce mogilne oraz cztery krzyże bez tabliczek. Zachowała się tylko jedna tabliczka inskrypcyjna – z grobu Antoniego Janiszewskiego. Aby uchronić ją przed zniszczeniem, w latach 80. XX w. zdjął ją z krzyża mieszkaniec pobliskiej osady, a później przekazał do muzeum parafialnego we wsi Chołmogory.

Opracowała T. Zachara / MKiDN, VI 2025