W rzymskim kościele Sacre Stimmate di San Francesco, z dala od oczu odwiedzających świątynie, w kaplicy przy prezbiterium znajduje się nagrobek Władysława Konstantego Vasnò – syna króla Władysława IV Wazy, który był dotychczas niemal nieznany w literaturze. Obecnie w ramach działań badawczych Instytut Polonika prowadzi projekt, którego autorami i wykonawcami są: dr hab. Hanna Osiecka-Samsonowicz, prof. IS PAN (kierowniczka projektu) oraz dr hab. Paweł Migasiewicz, a którego efektem ma być monograficzne opracowanie zabytku.

Badania archiwalne przeprowadzono w rzymskich archiwach: Biblioteca Casanatense, Archivio Storico del Vicariato di Roma, Archivio Storico Capitolino, Archivio di Stato di Roma oraz w Biblioteca Hertziana. Kwerendy wraz z wykonaną dokumentacją, znacząco poszerzyły wiedzę na temat okoliczności powstania nagrobka oraz na temat rzymskiego okresu życia Władysława Konstantego. Badacze odnaleźli m.in. opisy uroczystości pogrzebowej Władysława Konstantego, odprawionej dzięki hojności przyjaciela zmarłego i fundatora jego nagrobka, kardynała Giovanniego Francesca Albaniego (późniejszego papieża Klemensa XI). Ceremonia funeralna odbyła się z wielkim przepychem, z udziałem kapeli papieskiej oraz wysłanników Innocentego XII. Jak wskazują badacze: „odnalezione materiały źródłowe nie zostały uwzględnione w dotychczasowej literaturze naukowej, a nasze poszukiwania utrudniało wiele występujących w archiwaliach odmiennych wersji nazwiska Władysława Konstantego: Vasnò, Vasenò, Wasenau, Wazenau, Wasenhoff i inne, a także różne formy imion”.     

Badania nad nagrobkiem oraz życiem Władysława Konstantego są uzupełniane analizą twórczości przypisywanego autorowi nagrobka, Lorenzo Ottoniego. Wykonana w trakcie pobytów badawczych w Rzymie dokumentacja fotograficzna oraz analizy porównawcze z rzeźbami Ottoniego w rzymskich kościołach i muzeach dostarczą materiałów do dalszych publikacji naukowych.

Dr hab. Hanna Osiecka-Samsonowicz, prof. IS PAN – absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego, od ukończenia studiów pracownik Instytutu Sztuki PAN, obecnie na stanowisku profesora. Zajmuje się historią architektury XVI–XVIII w., plastyczną oprawą barokowych uroczystości świeckich i sakralnych oraz dziejami kultury, ze szczególnym uwzględnieniem polsko-włoskich i polsko-saskich relacji artystycznych w dobie nowożytnej. Była stypendystką Rządu Włoskiego, Czeskiej i Węgierskiej Akademii Nauk, Centro Nazionale delle Ricerche, Fundacji im. Lanckorońskich z Brzezia, Accademia dei Lincei oraz Institute National de l’Art. Wyniki swoich badań przedstawiła w licznych publikacjach oraz na konferencjach krajowych i zagranicznych. Jest laureatką nagród Stowarzyszenia Historyków Sztuki im. ks. prof. Szczęsnego Dettloffa oraz im. prof. dr. Jerzego Łozińskiego, a także w konkursie im. Hanny Szwankowskiej „Varsaviana 2016–2017”.

Dr hab. Paweł Migasiewicz – absolwent Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego, w którym obronił rozprawę doktorską „Stanisław Wolnowicz (ok. 1670–1738). Rzeźbiarz baroku w Polsce” napisaną pod kierunkiem prof. dr. hab. Mariusza Karpowicza i wyróżnioną nagrodą Prezesa Rady Ministrów oraz nagrodą im. ks. prof. Szczęsnego Dettloffa przyznaną przez Stowarzyszenie Historyków Sztuki. Następnie odbył wieloletnie studia postdoktorskie w École Pratique des Hautes Études w Paryżu. Od 2015 r. pracownik naukowy Instytutu Sztuki PAN, w którym w 2023 r. uzyskał stopień doktora habilitowanego na podstawie książki „Laudatissimus Phidias noster. Rzeźbiarz Johann Riedel SJ (1654–1736) między czeską tradycją cechową a francuską sztuką akademicką”. Laureat licznych konkursów na stypendia krajowe i zagraniczne, m.in. Fundacji Lanckorońskich (Londyn, 2007; Rzym, 2012), Rządu Republiki Francuskiej (Paryż, 2007), The Robert Anderson Research Charitable Trust (Londyn, 2008), Fundacji na rzecz Nauki Polskiej (program Kolumb, Paryż, 2012/2013). Specjalizuje się w historii rzeźby i architektury nowożytnej. Jego badania obejmują szczególnie relacje artystyczne między Francją a Europą Środkową. Jest autorem książek i kilkudziesięciu artykułów oraz redaktorem naukowym kilku opracowań zbiorowych. Dr hab. Paweł Migasiewicz jest autorem dwóch książek opublikowanych nakładem Instytutu Polonika: „Kościół Notre-Dame-de-Bonsecours w Nancy” (wraz z Jakubem Sito, 2023) oraz „Nagrobek serca króla Jana Kazimierza w kościele Saint-Germain-des-Prés w Paryżu” (2019).