W czasie II wojny światowej w specposiołku w rejonie minusińskim przymusowo osiedlono Polaków deportowanych przez NKWD ze wschodnich terenów Rzeczypospolitej, zaanektowanych przez ZSRR po 17.09.1939 r. W 1940 r. wśród deportowanych znalazła się rodzina Lewickich. Wkrótce po osiedleniu, w 1940 r., zmarła siostra Jerzego Lewickiego, a w 1944 r. – jego matka. Nie ustalono dokładnego miejsca pochowania tych osób oraz innych deportowanych tu Polaków.
W 2004 r. Jerzy Lewicki, który w 1946 r. został repatriowany do Polski wraz z pozostałymi mieszkańcami Domu Dziecka w Minusińsku, przyjechał do miejsca swego zesłania, aby odnaleźć mogiłę matki. Niestety, to się nie udało. W 2007 r. postawił zatem na starym katolickim cmentarzu pomnik ku czci wszystkich polskich matek i dzieci, które straciły życie tu na zesłaniu. Upamiętnienie ma formę nieregularnej pionowej płyty z białego kamienia, osadzonej na białej płycie. Wokół teren wyłożono płytami chodnikowymi i ogrodzono metalowym ozdobnym płotkiem. Inskrypcja w języku rosyjskim głosi (tłumaczenie): „Polskim matkom i dzieciom, pochowanym w tej ziemi”. W 2011 r. na pomniku została umieszczona tabliczka z imieniem matki Jerzego – Anieli Lewickiej.

Opracowała T. Zachara / MKiDN, VI 2025