Architekt i cichociemny, jeden z najwybitniejszych specjalistów AK w zakresie fałszerstw dokumentów i organizacji konspiracyjnej. Po wojnie zasłużony urbanista w kraju i za granicą, związany m.in. z pracami urbanistycznymi ONZ.

Ukończył Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej (1939). W czasie II wojny światowej walczył w kampanii wrześniowej, a następnie przedostał się przez Węgry do Francji, potem do Wielkiej Brytanii. W Londynie przeszkolony jako cichociemny – specjalista od fałszowania dokumentów, spadochroniarz.  Zrzut do Polski w 1942 r., działał w Biurze Studiów Armii Krajowej jako szef komórki legalizacyjnej. Uczestnik Powstania Warszawskiego – oficer sztabowy w Komendzie Głównej AK, odznaczony Virtuti Militari. Po wojnie, od 1946 r., powrócił do architektury. W PRL pracował w Biurze Odbudowy Stolicy i Warszawskim Biurze Planowania Rozwoju.

W latach 1956–1976 pracował jako ekspert ONZ ds. urbanistyki – realizował projekty planistyczne m.in. w Iraku, Sudanie, Korei Płd., Wenezueli, Algierii, Tanzanii, Peru i Indonezji. Był autorem lub współautorem planów urbanistycznych wielu stolic i dużych miast rozwijających się krajów Globalnego Południa, działając na zlecenie instytucji międzynarodowych.

Jako urbanista ONZ współtworzył materialne dziedzictwo planistyczne Polaków poza krajem, pozostawiając trwały ślad w wielu miastach Azji, Afryki i Ameryki Południowej. 

Najważniejsze realizacje i działania za granicą:

• plany urbanistyczne miast: Bagdad (Irak), Chartum (Sudan), Caracas (Wenezuela), Algier (Algieria), Dżakarta (Indonezja)
• Ekspert Narodów Zjednoczonych ds. urbanistyki (1956–1976)
• Członek licznych misji doradczych ONZ, UNESCO i UN Habitat